‍‍ ‍‍ #عکس_نجومی_روز
🗓 سی‌اُم اَمردادماه 1398
🗓 August 21, 2019

📌 "هر آن‌چه از جبار می‌بینید!"

🔖 چه‌گونه ممکن است فردی تا به حال با #صورت_فلکی_جبار، زیبای شب‌های #پاییز، #زمستان و #بهار، آشنا نباشد؟

#جبار یا #شکارچی، یکی از ساده‌ترین #صورت‌های_فلکی برای تشخیص در #آسمان می‌باشد.

این نمای دیجیتال، که حاصل #نوردهی_بلندمدت و پردازش‌های پس از تصویربرداری است، می‌تواند زوایای بیش‌تری از زیبایی‌های این ناحیه از #آسمان را برای شما آشکار نماید.

#پرنورترین ستاره‌ی این مجموعه، #ابط‌الجوزا (#شبان‌شانه)، یک #غول سرخ، در نیمه‌ی پایین و سمت چپ تصویر قرار دارد.
#ابط‌الجوزا که یکی از #ده_ستاره‌ی_پرنور_آسمان می‌باشد، با #نور مایل به نارنجی خود، در میان ستارگان آبی‌رنگ #جبار، به خوبی قابل تشخیص است.

لکن، نمی‌شود #رجل‌الجبار، این #ابرغول آبی، که در نقطه‌ی مقابل #ابط‌الجوزا، در گوشه‌ی بالا سمت راست قرار گرفته را، فراموش نمود.

هم‌چنین، #ناجذ، سومین ستاره‌ی پرنور #شکارچی، در گوشه‌ی بالا سمت چپ تصویر قرار دارد.

در میانه‌‌ی خط واصل #رجل‌الجبار و #ابط‌الجوزا، به سه #ستاره می‌رسیم، که با قرار گرفتن در یک راستا، #کمربند_صورت_فلکی_شکارچی را تشکیل می‌دهند.
هر سه‌ی این ستاره‌ها، که در فاصله‌ای تقریباً معادل 1500 #سال_نوری از ما قرار دارند، زاده‌ی #ابرهای_میان‌ستاره‌ای در #صورت_فلکی_جبار هستند.

اما، آن‌چه که #جبار را معروف می‌کند، ستاره‌هایش که نه، بلکه، وصله‌ی رنگین این #صورت_فلکی، #سحابی_جبار، این مهد نام‌آشنای ستارگان در حال #تولد است.

پس از #سحابی_جبار، #شکارچی را به حلقه‌ی معروفی می‌شناسند که در حدود صد سال پیش، میان عکس‌های ادوارد امرسون بارنارد از این #صورت_فلکی کشف شد؛
بلی، #حلقه‌ی_بارنارد، که گویی #سحابی_جبار و ستارگان #کمربند_شکارچی را، به آغوش کشیده است.

علاوه بر این دو #سحابی_نشری، #صورت_فلکی_شکارچی، مملو از سحابی‌های روشن و تاریک دیگری است که بر زیبایی‌های این نقاشی آسمانی می‌افزایند.

جالب است بدانید، سَرهای زیادی در تسخیر #شکارچی قرار گرفته‌اند؛
#سحابی_سر_اسب، #سحابی_سر_میمون و #سحابی_سر_جادوگر (#صورت_فلکی_نهر)، از جمله‌ی آن‌ها می‌باشند.





📸 تهیه‌کنندگان تصویر:
John Gleason,
Rogelio Bernal Andreo

📝 مترجم: معین پاکجو،

⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی


@ParsSky_com
@SkyPix_org

‍‍ #عکس_نجومی_روز
🗓 بیست و هشتم شهریورماه 1398
🗓 September 19, 2019

📌 "جادوی جاروی جادوگر شب!"

🔖 #قو پر گشاییده و در ظرافت بال‌هایش، چنین رشته‌های زیبایی از #گازهای_درخشان دیده می‌شوند.

این #رشته‌های_رنگین، که در اثر ضربه‌ی ایجاد شده توسط یک #انفجار_ابرنواختری شکل گرفته‌اند، تنها قسمتی از #بخش_غربی_سحابی_پرده را تشکیل می‌دهند.

گویی، #امواج_ضربه‌ای ناشی از #مرگ یک #ستاره‌ی_پرجرم، با درنوردیدن #فضا، باعث جمع‌شدن و #برانگیخته شدن #مواد_میان‌ستاره‌ای شده‌اند.

به نظر می‌رسد، #نور حاصل از این #انفجار_ابرنواختری، در حدود 5000 #سال قبل به #زمین رسیده باشد.

#تفکیک #رنگ، در این #رشته‌های_درخشان که شباهت عجیبی به #موج ایجاد شده در یک پارچه وسیع دارند، به خوبی صورت پذیرفته است؛
به طوری که #رنگ #قرمز نشان‌دهنده‌ی حضور اتم‌های #هیدروژن، و رنگ‌های #آبی و #سبز، نمایان‌گر #گاز_اکسیژن هستند.

#سحابی_پرده، که با قرار گرفتن در محدوده‌ی #صورت_فلکی_قو (#دجاجه)، به #حلقه‌ی_قو نیز معروف شده، محدوده‌ای به وسعت 3 #درجه‌ی_قوسی (در حدود شش‌ برابر #قرص_ماه_کامل) در #آسمان را، پوشش می‌دهد.

با آن که این #نمای_تلسکوپی، تنها نیمی از این #سحابی #بزرگ را نمایش می‌دهد، اما، با در نظر گرفتن فاصله‌ی #سحابی_پرده تا #زمین که چیزی در حدود 1500 #سال_نوری می‌باشد، به این نتیجه می‌رسیم که وسعت این #سحابی، بیش‌تر از 70 #سال_نوری در #فضا است.

بخش بالایی این تصویر که چسبیده به آن، یک #ستاره‌ی_پرنور نیز دیده می‌شود، #سحابی_جاروی_جادوگر نام دارد.

جالب است بدانید، بخش تقریباً سه‌گوش پایینی تصویر، به افتخار #پروفسور #ادوارد_چارلز_پیکرینگ، چهارمین #مدیر #رصدخانه‌ی_دانشگاه_هاروارد، #مثلث_پیکرینگ نام گرفته و ادامه‌ی آن، که شباهت بی‌نظیری به یک جارو دارد، به افتخار #شاگرد این #پروفسور و #کاشف #سحابی_سر_اسب، به دسته‌ی جاروی مثلثی #ویلیامینا_فلمینگ مشهور شده است.




📸 تهیه‌کننده‌ی تصویر:
Min Xie

📝 مترجم: معین پاکجو،

⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی

@ParsSky_com
@SkyPix_org

‍‍ #عکس_نجومی_روز
🗓 چهاردهم مهرماه 1398
🗓 October 06, 2019

📌 "شکوه جبار تمامی ندارد!"

🔖 چه چیزی از میان ناحیه‌ی #سرخ‌رنگ تصویر سر برآورده است؟
بلی درست حدس زدید، یکی از #معروف‌ترین سحابی‌های #آسمان، موسوم به #سحابی_سر_اسب.

اما، تنها عاملی که باعث شده این #ابر_کدر متشکل از #غبار دیده شود، همان #سحابی_نشری #سرخ‌رنگ پشت آن است، که از قرار گرفتن مجدد #الکترون در #مدار خود به گرد #پروتون، در #اتم‌های_یونیده‌شده‌ی_هیدروژن، حاصل می‌شود.

لکن، اگر از دیدن این #سحابی زیبا، که همانند ابرهای موجود در #آسمان #زمین، شکلی خاصی به خود گرفته، لذت می‌برید، خوب آن را تماشا کنید؛
چرا که پس از گذشت چند هزار #سال، با #حرکت بخش‌های داخلی‌اش، به کلی ظاهر آن #تغییر خواهد کرد.

نکته‌ی جالب در این تصویر، سمتی می‌باشد که #سر_اسب به آن طرف خیره شده است؛
در ناحیه‌ی سمت چپ تصویر، یک #ابر آتشین زیبا، موسوم به #سحابی_شعله قرار دارد که باریکه‌هایی از #غبار_تاریک نیز آن را پوشانیده‌اند.

اما، در میان بخش‌های #سرخ و #نارنجی تصویر، درست در زیر #سحابی_سر_اسب، یک #سحابی_بازتابی به #رنگ #آبی قرار گرفته که #نور ستاره‌های اطرافش را #بازتاب می‌نماید.




📸 تهیه‌کننده‌ی تصویر:
José Jiménez Priego

📝 مترجم: معین پاکجو،

⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی


@ParsSky_com
@SkyPix_org