#عکس_نجومی_روز
🗓 12 ژوئن 2019 برابر با 22 خرداد 1398.
📌 "کهکشان مارپیچی مسیه96 از دید هابل"
🔖 در این تصویر رنگی و دقیق از مرکز یک جزیزه‌ی کیهانی با نام #مسیه96، به نظر می‌آید که ردهایی از غبار، در حال چرخش به دور #هستهی_کهکشان هستند.
البته #مسیه96 یک #کهکشان_مارپیچی است و با احتساب بازوهای کم‌نورش، که در اطراف ناحیه‌ی پرنور مرکزی آن گسترش یافته‌اند، فضایی در حدود 100 هزار #سال_نوری، معادل #کهکشان_راه‌شیری را پوشش می‌دهد.
#مسیه96، که با نام NGC3368، نیز شناخته می‌شود، یکی از اعضای مهم #گروه_کهکشانی_اسد_یک بوده که در فاصله‌ی تقریبی 35 میلیون #سال_نوری از ما قرار دارد.
این تصویر ویژه، توسط #تلسکوپ_فضایی_هابل گرفته شده است.
دلیل عدم تقارن #مسیه96 واضح نیست، اما می‌تواند برخواسته از تأثیرات گرانشی دیگر اعضای #گروه_کهکشانی_اسد_یک باشد؛
هرچند، فقدان تابش پراکنده‌ی درون گروهی، نشان می‌دهد که اخیراً، تأثیرات زیادی بر روی یک‌دیگر نگذاشته‌اند.
کهکشان‌های دوردست در پس‌زمینه را، می‌توان در لبه‌های عکس پیدا نمود.
📸 تهیه‌کنندگان تصویر:
NASA,
ESA.
Hubble
پردازش تصویر:
Leo Shatz
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی:
https://apod.nasa.gov/apod/image/1906/M96_HubbleShatz_1824.jpg
@ParsSky_com
@SkyPix_org
🗓 12 ژوئن 2019 برابر با 22 خرداد 1398.
📌 "کهکشان مارپیچی مسیه96 از دید هابل"
🔖 در این تصویر رنگی و دقیق از مرکز یک جزیزه‌ی کیهانی با نام #مسیه96، به نظر می‌آید که ردهایی از غبار، در حال چرخش به دور #هستهی_کهکشان هستند.
البته #مسیه96 یک #کهکشان_مارپیچی است و با احتساب بازوهای کم‌نورش، که در اطراف ناحیه‌ی پرنور مرکزی آن گسترش یافته‌اند، فضایی در حدود 100 هزار #سال_نوری، معادل #کهکشان_راه‌شیری را پوشش می‌دهد.
#مسیه96، که با نام NGC3368، نیز شناخته می‌شود، یکی از اعضای مهم #گروه_کهکشانی_اسد_یک بوده که در فاصله‌ی تقریبی 35 میلیون #سال_نوری از ما قرار دارد.
این تصویر ویژه، توسط #تلسکوپ_فضایی_هابل گرفته شده است.
دلیل عدم تقارن #مسیه96 واضح نیست، اما می‌تواند برخواسته از تأثیرات گرانشی دیگر اعضای #گروه_کهکشانی_اسد_یک باشد؛
هرچند، فقدان تابش پراکنده‌ی درون گروهی، نشان می‌دهد که اخیراً، تأثیرات زیادی بر روی یک‌دیگر نگذاشته‌اند.
کهکشان‌های دوردست در پس‌زمینه را، می‌توان در لبه‌های عکس پیدا نمود.
📸 تهیه‌کنندگان تصویر:
NASA,
ESA.
Hubble
پردازش تصویر:
Leo Shatz
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی:
https://apod.nasa.gov/apod/image/1906/M96_HubbleShatz_1824.jpg
@ParsSky_com
@SkyPix_org
Telegram
attach📎
#عکس_نجومی_روز
🗓 20 ژوئن 2019 برابر با 30 خرداد 1398.
📌 "نمایی در راستای مسیه106"
🔖 بزرگ، روشن، مارپیچی زیبا؛
#مسیه106، حاکم مطلق این چشم‌انداز کیهانی است.
این تصویر عریض تلسکوپی که میدان‌دیدی در حدود دو درجه (قوسی) دارد، به محدوده‌ای از #صورت_فلکی_سگ‌های_شکاری (#تازی‌ها) می‌نگرد که نزدیک به دسته‌ی #ملاقه‌ی_بزرگ (یا همان #صورت_فلکی_دب_اکبر) قرار گرفته است.
#مسیه106، که با نام، NGC4258، نیز شناخته می‌شود، بزرگ‌ترین عضو #گروه_کهکشانی #تازی‌ها_دو بوده و با فاصله‌ای معادل 23.5 میلیون #سال_نوری از ما، قطری برابر با 80 هزار #سال_نوری دارد.
برای کهکشانی دوردست هم‌چون #مسیه106، اندازه‌گیری فاصله‌اش از طریق دنبال کردن میزان قابل توجه #میزر (انتشار لیزری مایکروویو) آن، امکان‌پذیر است.
در اتفاقی بسیار نادر، اما طبیعی، این انتشار میزری، توسط مولکول‌های آب موجود در #ابر_مولکولی اطراف #هستهی_فعال_کهکشان #مسیه106، تولید می‌شود.
NGC4217،
#کهکشان_مارپیچی شاخص دیگری در تصویر است، که تقریباً از لبه‌اش دیده شده، و در پایین سمت راست #مسیه106 (گوشه‌ی تصویر) قرار دارد.
فاصله تا این #کهکشان کم‌تر شناخته‌شده، چیزی در حدود 60 میلیون #سال_نوری تخمین زده می‌شود.
📸 تهیه‌کننده‌ی تصویر:
Phil Keyser
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی:
https://apod.nasa.gov/apod/image/1906/M106Keyser.jpg
@ParsSky_com
@SkyPix_org
🗓 20 ژوئن 2019 برابر با 30 خرداد 1398.
📌 "نمایی در راستای مسیه106"
🔖 بزرگ، روشن، مارپیچی زیبا؛
#مسیه106، حاکم مطلق این چشم‌انداز کیهانی است.
این تصویر عریض تلسکوپی که میدان‌دیدی در حدود دو درجه (قوسی) دارد، به محدوده‌ای از #صورت_فلکی_سگ‌های_شکاری (#تازی‌ها) می‌نگرد که نزدیک به دسته‌ی #ملاقه‌ی_بزرگ (یا همان #صورت_فلکی_دب_اکبر) قرار گرفته است.
#مسیه106، که با نام، NGC4258، نیز شناخته می‌شود، بزرگ‌ترین عضو #گروه_کهکشانی #تازی‌ها_دو بوده و با فاصله‌ای معادل 23.5 میلیون #سال_نوری از ما، قطری برابر با 80 هزار #سال_نوری دارد.
برای کهکشانی دوردست هم‌چون #مسیه106، اندازه‌گیری فاصله‌اش از طریق دنبال کردن میزان قابل توجه #میزر (انتشار لیزری مایکروویو) آن، امکان‌پذیر است.
در اتفاقی بسیار نادر، اما طبیعی، این انتشار میزری، توسط مولکول‌های آب موجود در #ابر_مولکولی اطراف #هستهی_فعال_کهکشان #مسیه106، تولید می‌شود.
NGC4217،
#کهکشان_مارپیچی شاخص دیگری در تصویر است، که تقریباً از لبه‌اش دیده شده، و در پایین سمت راست #مسیه106 (گوشه‌ی تصویر) قرار دارد.
فاصله تا این #کهکشان کم‌تر شناخته‌شده، چیزی در حدود 60 میلیون #سال_نوری تخمین زده می‌شود.
📸 تهیه‌کننده‌ی تصویر:
Phil Keyser
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی:
https://apod.nasa.gov/apod/image/1906/M106Keyser.jpg
@ParsSky_com
@SkyPix_org
Telegram
attach📎
#عکس_نجومی_روز
🗓 29 ژوئن 2019 برابر با 08 تیر 1398.
📌 "مسیه83: کهکشان هزار یاقوت"
🔖 بزرگ، روشن، مارپیچی زیبا؛
#مسیه83، تنها دوازده میلیون #سال_نوری از ما فاصله دارد.
این #کهکشان زیبا، در اطراف سر جنوبی #صورت_فلکی طویل #شجاع قرار گرفته است.
#فرفره‌ی_جنوبی، اسم شایسته‌ای است که می‌توان به این #کهکشان زیبا، با #بازوهایی_مارپیچی و #خوشه‌های_ستاره‌ای آبی‌اش که با ردهای از غبار تیره هم‌راه شده‌اند، اختصاص داد. لکن، آن‌چه از بارقه‌های رنگی این #تصویر_ترکیبی برمی‌آید، #نواحی_ستاره‌ساز قرمزی می‌باشد که به درستی، لقب #کهکشان_هزار_یاقوت را برازنده‌ی آن کرده است.
#مسیه83، با قطری معادل 40 هزار #سال _نوری، از اعضای گروهی کهکشانی است، که #کهکشان_فعال #قنطورس_آ را نیز شامل می‌شود.
در واقع، شدت #تابش #هستهی _کهکشان #مسیه83 در محدوده‌ی #اشعه‌ی_ایکس، نشان‌دهنده تمرکز تعداد زیادی #ستاره‌ی_نوترونی و #سیاه‌چاله در مرکز است، که باقی‌مانده‌ی انفجارهای بزرگ تشکیلات ستاره‌ای آن، می‌باشند.
این #تصویر_ترکیبی واضح، دربردارنده‌ی ستاره‌هایی از #کهکشان_راه‌شیری در پیش‌زمینه، و کهکشان‌هایی دور در پس‌زمینه‌ی خود است.
داده‌های این تصویر، توسط #تلسکوپ_سوبارو، دوربین تصویرگر میدان‌دید باز #رصدخانه‌ی_جنوبی_اروپا و از بایگانی #میراث_هابل، به دست آمده است.
📸 تهیه‌کنندگان تصویر:
Subaru Telescope (NAOJ),
Hubble Space Telescope,
European Southern Observatory
پردازش تصویر:
Robert Gendler
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی:
https://apod.nasa.gov/apod/image/1906/gendlerM83-New-HST-ESO-LL.jpg
@ParsSky_com
@SkyPix_org
🗓 29 ژوئن 2019 برابر با 08 تیر 1398.
📌 "مسیه83: کهکشان هزار یاقوت"
🔖 بزرگ، روشن، مارپیچی زیبا؛
#مسیه83، تنها دوازده میلیون #سال_نوری از ما فاصله دارد.
این #کهکشان زیبا، در اطراف سر جنوبی #صورت_فلکی طویل #شجاع قرار گرفته است.
#فرفره‌ی_جنوبی، اسم شایسته‌ای است که می‌توان به این #کهکشان زیبا، با #بازوهایی_مارپیچی و #خوشه‌های_ستاره‌ای آبی‌اش که با ردهای از غبار تیره هم‌راه شده‌اند، اختصاص داد. لکن، آن‌چه از بارقه‌های رنگی این #تصویر_ترکیبی برمی‌آید، #نواحی_ستاره‌ساز قرمزی می‌باشد که به درستی، لقب #کهکشان_هزار_یاقوت را برازنده‌ی آن کرده است.
#مسیه83، با قطری معادل 40 هزار #سال _نوری، از اعضای گروهی کهکشانی است، که #کهکشان_فعال #قنطورس_آ را نیز شامل می‌شود.
در واقع، شدت #تابش #هستهی _کهکشان #مسیه83 در محدوده‌ی #اشعه‌ی_ایکس، نشان‌دهنده تمرکز تعداد زیادی #ستاره‌ی_نوترونی و #سیاه‌چاله در مرکز است، که باقی‌مانده‌ی انفجارهای بزرگ تشکیلات ستاره‌ای آن، می‌باشند.
این #تصویر_ترکیبی واضح، دربردارنده‌ی ستاره‌هایی از #کهکشان_راه‌شیری در پیش‌زمینه، و کهکشان‌هایی دور در پس‌زمینه‌ی خود است.
داده‌های این تصویر، توسط #تلسکوپ_سوبارو، دوربین تصویرگر میدان‌دید باز #رصدخانه‌ی_جنوبی_اروپا و از بایگانی #میراث_هابل، به دست آمده است.
📸 تهیه‌کنندگان تصویر:
Subaru Telescope (NAOJ),
Hubble Space Telescope,
European Southern Observatory
پردازش تصویر:
Robert Gendler
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی:
https://apod.nasa.gov/apod/image/1906/gendlerM83-New-HST-ESO-LL.jpg
@ParsSky_com
@SkyPix_org
Telegram
attach📎
#عکس_نجومی_روز
🗓 دهم اَمردادماه 1398
🗓 August 01, 2019
📌 "عناصر باقی‌مانده!"
🔖 #ستارگان_پرجرم، طی زندگی نسبتاً کوتاه‌شان (در مقایسه با ستارگان عادی)، با سرعت بیش‌تری #سوخت_هسته‌ای خود را مصرف می‌کنند.
به صورت کلی، #دما و #چگالی در اطراف هستهی ستارگان فوق‌العاده زیاد است؛
در نتیجه، طی فرآیند #هم‌جوشی_هسته‌ای، هسته‌های عناصر سبکی مثل #هیدروژن و #هلیوم با یک‌دیگر ترکیب شده و عناصر سنگین‌تری مثل #کربن، #اکسیژن و ...، را می‌سازند.
این فرآیند، نهایتاً با تولید #عنصر #آهن پایان می‌یابد.
هرچند، #مرگ تمام ستارگان اجتناب‌ناپذیر است، اما، پایان عمر #ستارگان_پرجرم، فوق‌العاده زیبا می‌باشد.
این ستارگان، طی یک #انفجار_ابرنواختری، بیش‌تر مواد درون خود، از جمله عناصر سنگین را، به بیرون (#فضا) پرتاب کرده و این‌گونه، می‌توانند در تشکیل ستارگان جدید، #سیارات و شاید موجوداتی مثل انسان‌ها، مشارکت نمایند!
اگرچه رنگ‌های موجود در این تصویر #اشعه‌ی_ایکس، که توسط #رصدخانه‌ی_چاندرا تهیه شده، واقعی نمی‌باشند، اما، به خوبی توانسته جزئیات باقی‌مانده از یک #انفجار #ابرنواختری را، نشان دهد.
این ابر داغ و در حال گسترش، محدوده‌ای به وسعت 36 #سال_نوری در #فضا را، پوشش می‌دهد.
این #باقی‌مانده‌ی_انفجار_ابرنواختری، که با عنوان G292.0+1.8 فهرست‌بندی شده است، در فاصله‌ای معادل 20 هزار #سال_نوری دورتر، در محدوده‌ی #صورت_فلکی_قنطورس قرار دارد.
تخمین زده می‌شود که نور ابتدایی حاصل از این #انفجار_ابرنواختری، در حدود 1600 سال پیش به #زمین رسیده باشد.
رنگ آبی‌فام تصویر، متعلق به رشته‌هایی با دمای چند میلیون‌درجه‌ای است که به طرزی استثنایی، با عناصری مانند #اکسیژن، #نئون و #منیزیم، غنی شده‌اند!
جالب است بدانید، در مرکز این #ابرنواختر، یک #تپ‌اختر (#ستاره‌ی_تپنده) نیز، وجود دارد؛
این تپ‌اختر، یا #ستاره‌ی_نوترونی در حال چرخش، ناشی از #رمبش یا فرو ریختن مواد به‌جای‌مانده از انفجار، در #هستهی_ستاره است.
این تصویر جذاب و دیدنی، به مناسبت #بیستمین #سال‌گرد آغاز به کار #رصدخانه‌ی_اشعه‌ی_ایکس_چاندرا، منتشر شده است.
📸 تهیه‌کننده‌ی تصویر:
NASA/CXC/SAO
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
🗓 دهم اَمردادماه 1398
🗓 August 01, 2019
📌 "عناصر باقی‌مانده!"
🔖 #ستارگان_پرجرم، طی زندگی نسبتاً کوتاه‌شان (در مقایسه با ستارگان عادی)، با سرعت بیش‌تری #سوخت_هسته‌ای خود را مصرف می‌کنند.
به صورت کلی، #دما و #چگالی در اطراف هستهی ستارگان فوق‌العاده زیاد است؛
در نتیجه، طی فرآیند #هم‌جوشی_هسته‌ای، هسته‌های عناصر سبکی مثل #هیدروژن و #هلیوم با یک‌دیگر ترکیب شده و عناصر سنگین‌تری مثل #کربن، #اکسیژن و ...، را می‌سازند.
این فرآیند، نهایتاً با تولید #عنصر #آهن پایان می‌یابد.
هرچند، #مرگ تمام ستارگان اجتناب‌ناپذیر است، اما، پایان عمر #ستارگان_پرجرم، فوق‌العاده زیبا می‌باشد.
این ستارگان، طی یک #انفجار_ابرنواختری، بیش‌تر مواد درون خود، از جمله عناصر سنگین را، به بیرون (#فضا) پرتاب کرده و این‌گونه، می‌توانند در تشکیل ستارگان جدید، #سیارات و شاید موجوداتی مثل انسان‌ها، مشارکت نمایند!
اگرچه رنگ‌های موجود در این تصویر #اشعه‌ی_ایکس، که توسط #رصدخانه‌ی_چاندرا تهیه شده، واقعی نمی‌باشند، اما، به خوبی توانسته جزئیات باقی‌مانده از یک #انفجار #ابرنواختری را، نشان دهد.
این ابر داغ و در حال گسترش، محدوده‌ای به وسعت 36 #سال_نوری در #فضا را، پوشش می‌دهد.
این #باقی‌مانده‌ی_انفجار_ابرنواختری، که با عنوان G292.0+1.8 فهرست‌بندی شده است، در فاصله‌ای معادل 20 هزار #سال_نوری دورتر، در محدوده‌ی #صورت_فلکی_قنطورس قرار دارد.
تخمین زده می‌شود که نور ابتدایی حاصل از این #انفجار_ابرنواختری، در حدود 1600 سال پیش به #زمین رسیده باشد.
رنگ آبی‌فام تصویر، متعلق به رشته‌هایی با دمای چند میلیون‌درجه‌ای است که به طرزی استثنایی، با عناصری مانند #اکسیژن، #نئون و #منیزیم، غنی شده‌اند!
جالب است بدانید، در مرکز این #ابرنواختر، یک #تپ‌اختر (#ستاره‌ی_تپنده) نیز، وجود دارد؛
این تپ‌اختر، یا #ستاره‌ی_نوترونی در حال چرخش، ناشی از #رمبش یا فرو ریختن مواد به‌جای‌مانده از انفجار، در #هستهی_ستاره است.
این تصویر جذاب و دیدنی، به مناسبت #بیستمین #سال‌گرد آغاز به کار #رصدخانه‌ی_اشعه‌ی_ایکس_چاندرا، منتشر شده است.
📸 تهیه‌کننده‌ی تصویر:
NASA/CXC/SAO
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
Telegram
attach📎
#عکس_نجومی_روز
🗓 سی و یکم اَمردادماه 1398
🗓 August 22, 2019
📌 "یک مارپیچی بزرگ دیگر در نزدیکی راه‌شیری!"
🔖 هم‌اندازه‌ی #کهکشان_راه‌شیری است، اما در #مقایسه با #آندرومدا، #نزدیک‌ترین_کهکشان به #راه‌شیری، شش مرتبه دورتر، و در محدوده‌ی #صورت_فلکی_قنطورس قرار دارد!
بلی، #کهکشان_مارپیچی NGC4945، این نگاره‌ی جذاب کیهانی، به زیبایی هرچه تمام‌تر در مرکز تصویر قرار گرفته و با فاصله‌ای معادل 13 میلیون #سال_نوری، از لبه دیده می‌شود.
این #نمایه‌ی_تلسکوپی، به خوبی توانسته #غبار این #کهکشان، خوشه‌های ستاره‌ای آبی‌اش، و نواحی ستاره‌زای صورتی‌رنگ آن را به تصویر بکشد.
هرچند که #ناحیه‌ی_مرکزی این #کهکشان از دید ما #پنهان شده، اما، #رصد آن در محدوده‌ی #اشعه‌ی_ایکس و #مادون_قرمز، نشان از #انتشار مقادیر زیادی #انرژی در هسته‌اش دارد.
حتی اگر در ظاهر، کمی #تاریک و #مبهم به نظر برسد، اما در واقعیت، #هستهی_فعال و #تابش_پرانرژی این #کهکشان در نواحی مرکزی‌اش، آن را در زمره‌ی #کهکشان‌های_سیفرت (کهکشان‌هایی با هسته‌هایی بسیار #فعال و #درخشان)، قرار می‌دهد.
شواهد، حاکی از آن است که در هستهی این جزیزه‌ی کیهانی، یک #سیاه‌چاله‌ی_ابرپرجرم نیز قرار دارد.
📸 تهیه‌کننده‌ی تصویر:
Martin Pugh
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
🗓 سی و یکم اَمردادماه 1398
🗓 August 22, 2019
📌 "یک مارپیچی بزرگ دیگر در نزدیکی راه‌شیری!"
🔖 هم‌اندازه‌ی #کهکشان_راه‌شیری است، اما در #مقایسه با #آندرومدا، #نزدیک‌ترین_کهکشان به #راه‌شیری، شش مرتبه دورتر، و در محدوده‌ی #صورت_فلکی_قنطورس قرار دارد!
بلی، #کهکشان_مارپیچی NGC4945، این نگاره‌ی جذاب کیهانی، به زیبایی هرچه تمام‌تر در مرکز تصویر قرار گرفته و با فاصله‌ای معادل 13 میلیون #سال_نوری، از لبه دیده می‌شود.
این #نمایه‌ی_تلسکوپی، به خوبی توانسته #غبار این #کهکشان، خوشه‌های ستاره‌ای آبی‌اش، و نواحی ستاره‌زای صورتی‌رنگ آن را به تصویر بکشد.
هرچند که #ناحیه‌ی_مرکزی این #کهکشان از دید ما #پنهان شده، اما، #رصد آن در محدوده‌ی #اشعه‌ی_ایکس و #مادون_قرمز، نشان از #انتشار مقادیر زیادی #انرژی در هسته‌اش دارد.
حتی اگر در ظاهر، کمی #تاریک و #مبهم به نظر برسد، اما در واقعیت، #هستهی_فعال و #تابش_پرانرژی این #کهکشان در نواحی مرکزی‌اش، آن را در زمره‌ی #کهکشان‌های_سیفرت (کهکشان‌هایی با هسته‌هایی بسیار #فعال و #درخشان)، قرار می‌دهد.
شواهد، حاکی از آن است که در هستهی این جزیزه‌ی کیهانی، یک #سیاه‌چاله‌ی_ابرپرجرم نیز قرار دارد.
📸 تهیه‌کننده‌ی تصویر:
Martin Pugh
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
Telegram
attach📎
#عکس_نجومی_روز
🗓 هفدهم مهرماه 1398
🗓 October 09, 2019
📌 "تولدی دوباره در دل یک نابودی!"
🔖 به نظر شما، آیا این #کهکشان، به یاد یک #سیرک_کیهانی، در حال پریدن از #حلقه‌ی_آتش است؟
هرچند، تاکنون، #تحلیل درستی از نحوه‌ی به وجود آمدن این شکل عجیب و غریب نداریم، اما، قطع به یقین، تنها دلیل این #کش_و_قوس_کیهانی، #برخورد دو #کهکشان، با یک‌دیگر است.
مشاهدات نشان می‌دهند، گویی #کهکشان کوچک‌تر موسوم به NGC7715، با #ستاره‌های_آبی‌رنگ خود، در حال عبور از حلقه‌ی آتشی می‌باشد که توسط میلیون‌ها #ستاره‌ی_پیر #خورشیدگون در #کهکشان بزرگ‌تر با نام NGC7714، به وجود آمده است.
در این تصویر بی‌نظیر که توسط #تلسکوپ_فضایی_هابل ثبت شده، #درخشان بودن #هستهی_کهکشان NGC7714، نشان از #ستاره‌زایی بسیار شدیدی در آن دارد.
این #تصادم_کیهانی عجیب و غریب، 130 میلیون #سال_نوری دورتر در راستای #صورت_فلکی_حوت (#دوماهی)، و در حدود 150 میلیون #سال قبل رخ داده است.
جالب آن که، این روند ممکن است برای چند صد میلیون #سال دیگر نیز، تا تشکیل یک #کهکشان واحد، ادامه داشته باشد.
📸 تهیه‌کنندگان تصویر:
NASA,
ESA,
Hubble Legacy Archive
🖥 پردازش تصویر:
Rudy Pohl
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
🗓 هفدهم مهرماه 1398
🗓 October 09, 2019
📌 "تولدی دوباره در دل یک نابودی!"
🔖 به نظر شما، آیا این #کهکشان، به یاد یک #سیرک_کیهانی، در حال پریدن از #حلقه‌ی_آتش است؟
هرچند، تاکنون، #تحلیل درستی از نحوه‌ی به وجود آمدن این شکل عجیب و غریب نداریم، اما، قطع به یقین، تنها دلیل این #کش_و_قوس_کیهانی، #برخورد دو #کهکشان، با یک‌دیگر است.
مشاهدات نشان می‌دهند، گویی #کهکشان کوچک‌تر موسوم به NGC7715، با #ستاره‌های_آبی‌رنگ خود، در حال عبور از حلقه‌ی آتشی می‌باشد که توسط میلیون‌ها #ستاره‌ی_پیر #خورشیدگون در #کهکشان بزرگ‌تر با نام NGC7714، به وجود آمده است.
در این تصویر بی‌نظیر که توسط #تلسکوپ_فضایی_هابل ثبت شده، #درخشان بودن #هستهی_کهکشان NGC7714، نشان از #ستاره‌زایی بسیار شدیدی در آن دارد.
این #تصادم_کیهانی عجیب و غریب، 130 میلیون #سال_نوری دورتر در راستای #صورت_فلکی_حوت (#دوماهی)، و در حدود 150 میلیون #سال قبل رخ داده است.
جالب آن که، این روند ممکن است برای چند صد میلیون #سال دیگر نیز، تا تشکیل یک #کهکشان واحد، ادامه داشته باشد.
📸 تهیه‌کنندگان تصویر:
NASA,
ESA,
Hubble Legacy Archive
🖥 پردازش تصویر:
Rudy Pohl
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
Telegram
attach📎