#عکس_نجومی_روز
🗓 23 ژوئن 2019 برابر با 02 تیر 1398.
📌 "پانارومای سحابی کارینا از هابل"
🔖 ستاره‌های خشن، چه‌گونه بر محیط اطراف خود تأثیر می‌گذارند؟
برای درک این موضوع، منجمان از مرکز #سحابی_کارینا، یکی از بزرگ‌ترین محیط‌های شکل‌گیری ستارگان در آسمان شب، 48 تصویر با وضوح بالا برای ثبت پانارومایی با رنگ‌های کنترل‌شده، تهیه کردند.
این عکس در حالی در سال 2007 گرفته شد که تا به آن زمان، بیش‌ترین جزئیات ممکن را در خود داشت.
#سحابی_کارینا که با نام، NGC3372، فهرست‌بندی گردیده، محلی برای جریان‌هایی از گازهای داغ، استخری از گازهای خنک، تجمع گوی‌های تاریک و ستون‌هایی از #غبار‌های_چگال #ماده‌ی_میان‌ستاره‌ای، می‌باشد.
#سحابی_سوراخ_کلید که در سمت چپ تصویر قرار دارد، چندین #ستارهی_پرجرم را در خود جای داده است.
این ستاره‌های بزرگ و خشن که در همان گوی‌های تاریک شکل گرفته‌اند، به طور پیوسته، با نور پرانرژی خود و بادهایی که به اطراف می‌وزانند، و نهایتاً با پایان دادن به زندگی خود در #انفجارهای_ابرنواختری، باعث تغییر شکل این #سحابی شده‌اند.
کل #سحابی_کارینا که محیطی به وسعت 450 #سال_نوری را پوشش می‌دهد، درحالی با #چشم_غیر_مسلح قابل رؤیت است، که در فاصلهای معادل 8500 #سال_نوری از ما، در #صورت_فلکی_حمال (#کارینا) قرار دارد.
📸 تهیه‌کنندگان تصویر:
NASA
ESA,
N. Smith (U. California, Berkeley) et al.,
The Hubble Heritage Team
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی:
https://apod.nasa.gov/apod/image/1906/carina2_hst_4000.jpg
@ParsSky_com
@SkyPix_org
🗓 23 ژوئن 2019 برابر با 02 تیر 1398.
📌 "پانارومای سحابی کارینا از هابل"
🔖 ستاره‌های خشن، چه‌گونه بر محیط اطراف خود تأثیر می‌گذارند؟
برای درک این موضوع، منجمان از مرکز #سحابی_کارینا، یکی از بزرگ‌ترین محیط‌های شکل‌گیری ستارگان در آسمان شب، 48 تصویر با وضوح بالا برای ثبت پانارومایی با رنگ‌های کنترل‌شده، تهیه کردند.
این عکس در حالی در سال 2007 گرفته شد که تا به آن زمان، بیش‌ترین جزئیات ممکن را در خود داشت.
#سحابی_کارینا که با نام، NGC3372، فهرست‌بندی گردیده، محلی برای جریان‌هایی از گازهای داغ، استخری از گازهای خنک، تجمع گوی‌های تاریک و ستون‌هایی از #غبار‌های_چگال #ماده‌ی_میان‌ستاره‌ای، می‌باشد.
#سحابی_سوراخ_کلید که در سمت چپ تصویر قرار دارد، چندین #ستارهی_پرجرم را در خود جای داده است.
این ستاره‌های بزرگ و خشن که در همان گوی‌های تاریک شکل گرفته‌اند، به طور پیوسته، با نور پرانرژی خود و بادهایی که به اطراف می‌وزانند، و نهایتاً با پایان دادن به زندگی خود در #انفجارهای_ابرنواختری، باعث تغییر شکل این #سحابی شده‌اند.
کل #سحابی_کارینا که محیطی به وسعت 450 #سال_نوری را پوشش می‌دهد، درحالی با #چشم_غیر_مسلح قابل رؤیت است، که در فاصلهای معادل 8500 #سال_نوری از ما، در #صورت_فلکی_حمال (#کارینا) قرار دارد.
📸 تهیه‌کنندگان تصویر:
NASA
ESA,
N. Smith (U. California, Berkeley) et al.,
The Hubble Heritage Team
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی:
https://apod.nasa.gov/apod/image/1906/carina2_hst_4000.jpg
@ParsSky_com
@SkyPix_org
Telegram
attach📎
Skypix.org
Photo
#عکس_نجومی_روز
🗓 25 ژوئن 2019 برابر با 04 تیر 1398.
📌 "25 ستارهی پرنور آسمان شب"
🔖 آیا نام #پرنورترین ستارگان آسمان را می‌دانید؟
اگر می‌دانید، پس حتماً مطلع هستید که نام بعضی از آن‌ها به زمان پیدایش زبان‌های نوشتاری برمی‌گردد.
فرهنگ‌های مختلف در دنیا، نام‌های متفاوتی را برای آن‌ها برگزیدند، چرا که هر نام، یادآور نکات فرهنگی و تاریخی مهمی است.
#اتحادیه‌ی_بین‌المللی_نجوم، در راستای یکسان‌سازی ارتباطات جهانی، اقدام به تعیین نام‌های متعارف برای ستارگان نمود.
در این تصویر، نام‌های به رسمیت شناخته‌شده‌ی 25 ستارهی پرنور آسمان با رنگ‌های واقعی‌شان، که با چشم انسان نیز قابل رؤیت هستند، آورده شده است.
نام بعضی از این ستارگان، معانی جالبی را به هم‌راه دارد، مانند #شباهنگ (که در زبان لاتین به معنی مخفوف می‌باشد)، #نسر_واقع (به معنی سقوط در زبان عربی) و #قلب_العقرب (رقیب یا نظیر #مریخ در یونانی است).
ممکن است، نام بعضی از این ستارگان برای شما آشنا نبوده و یا نام‌های آشنایی چون #ستارهی_قطبی، به دلیل کم‌نور بودن‌شان در این لیست قرار نگرفته باشند.
📸 تهیه‌کننده‌ی تصویر:
Tragoolchitr Jittasaiyapan
✅ در تصویر دوم، معادل فارسی و عربی اسامی، در صورت وجود، آورده شده است.
بعضی از ستارگان پرنور، به دلیل قرار گرفتن در نیم‌کره‌ی جنوبی کره‌ی سماوی، برای عرض‌های جغرافیایی شمالی قابل مشاهده نیستند؛ به همین دلیل، در میان اعراب و پارسیان، نامی برای آن‌ها در نظر گرفته نشده است.
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی:
https://apod.nasa.gov/apod/image/1906/25BrightestStars_Jittasaiyapan_1500.jpg
@ParsSky_com
@SkyPix_org
🗓 25 ژوئن 2019 برابر با 04 تیر 1398.
📌 "25 ستارهی پرنور آسمان شب"
🔖 آیا نام #پرنورترین ستارگان آسمان را می‌دانید؟
اگر می‌دانید، پس حتماً مطلع هستید که نام بعضی از آن‌ها به زمان پیدایش زبان‌های نوشتاری برمی‌گردد.
فرهنگ‌های مختلف در دنیا، نام‌های متفاوتی را برای آن‌ها برگزیدند، چرا که هر نام، یادآور نکات فرهنگی و تاریخی مهمی است.
#اتحادیه‌ی_بین‌المللی_نجوم، در راستای یکسان‌سازی ارتباطات جهانی، اقدام به تعیین نام‌های متعارف برای ستارگان نمود.
در این تصویر، نام‌های به رسمیت شناخته‌شده‌ی 25 ستارهی پرنور آسمان با رنگ‌های واقعی‌شان، که با چشم انسان نیز قابل رؤیت هستند، آورده شده است.
نام بعضی از این ستارگان، معانی جالبی را به هم‌راه دارد، مانند #شباهنگ (که در زبان لاتین به معنی مخفوف می‌باشد)، #نسر_واقع (به معنی سقوط در زبان عربی) و #قلب_العقرب (رقیب یا نظیر #مریخ در یونانی است).
ممکن است، نام بعضی از این ستارگان برای شما آشنا نبوده و یا نام‌های آشنایی چون #ستارهی_قطبی، به دلیل کم‌نور بودن‌شان در این لیست قرار نگرفته باشند.
📸 تهیه‌کننده‌ی تصویر:
Tragoolchitr Jittasaiyapan
✅ در تصویر دوم، معادل فارسی و عربی اسامی، در صورت وجود، آورده شده است.
بعضی از ستارگان پرنور، به دلیل قرار گرفتن در نیم‌کره‌ی جنوبی کره‌ی سماوی، برای عرض‌های جغرافیایی شمالی قابل مشاهده نیستند؛ به همین دلیل، در میان اعراب و پارسیان، نامی برای آن‌ها در نظر گرفته نشده است.
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی:
https://apod.nasa.gov/apod/image/1906/25BrightestStars_Jittasaiyapan_1500.jpg
@ParsSky_com
@SkyPix_org
#عکس_نجومی_روز
🗓 29 ژوئن 2019 برابر با 08 تیر 1398.
📌 "مسیه83: کهکشان هزار یاقوت"
🔖 بزرگ، روشن، مارپیچی زیبا؛
#مسیه83، تنها دوازده میلیون #سال_نوری از ما فاصله دارد.
این #کهکشان زیبا، در اطراف سر جنوبی #صورت_فلکی طویل #شجاع قرار گرفته است.
#فرفره‌ی_جنوبی، اسم شایسته‌ای است که می‌توان به این #کهکشان زیبا، با #بازوهایی_مارپیچی و #خوشه‌های_ستاره‌ای آبی‌اش که با ردهای از غبار تیره هم‌راه شده‌اند، اختصاص داد. لکن، آن‌چه از بارقه‌های رنگی این #تصویر_ترکیبی برمی‌آید، #نواحی_ستاره‌ساز قرمزی می‌باشد که به درستی، لقب #کهکشان_هزار_یاقوت را برازنده‌ی آن کرده است.
#مسیه83، با قطری معادل 40 هزار #سال _نوری، از اعضای گروهی کهکشانی است، که #کهکشان_فعال #قنطورس_آ را نیز شامل می‌شود.
در واقع، شدت #تابش #هسته‌ی _کهکشان #مسیه83 در محدوده‌ی #اشعه‌ی_ایکس، نشان‌دهنده تمرکز تعداد زیادی #ستارهی_نوترونی و #سیاه‌چاله در مرکز است، که باقی‌مانده‌ی انفجارهای بزرگ تشکیلات ستاره‌ای آن، می‌باشند.
این #تصویر_ترکیبی واضح، دربردارنده‌ی ستاره‌هایی از #کهکشان_راه‌شیری در پیش‌زمینه، و کهکشان‌هایی دور در پس‌زمینه‌ی خود است.
داده‌های این تصویر، توسط #تلسکوپ_سوبارو، دوربین تصویرگر میدان‌دید باز #رصدخانه‌ی_جنوبی_اروپا و از بایگانی #میراث_هابل، به دست آمده است.
📸 تهیه‌کنندگان تصویر:
Subaru Telescope (NAOJ),
Hubble Space Telescope,
European Southern Observatory
پردازش تصویر:
Robert Gendler
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی:
https://apod.nasa.gov/apod/image/1906/gendlerM83-New-HST-ESO-LL.jpg
@ParsSky_com
@SkyPix_org
🗓 29 ژوئن 2019 برابر با 08 تیر 1398.
📌 "مسیه83: کهکشان هزار یاقوت"
🔖 بزرگ، روشن، مارپیچی زیبا؛
#مسیه83، تنها دوازده میلیون #سال_نوری از ما فاصله دارد.
این #کهکشان زیبا، در اطراف سر جنوبی #صورت_فلکی طویل #شجاع قرار گرفته است.
#فرفره‌ی_جنوبی، اسم شایسته‌ای است که می‌توان به این #کهکشان زیبا، با #بازوهایی_مارپیچی و #خوشه‌های_ستاره‌ای آبی‌اش که با ردهای از غبار تیره هم‌راه شده‌اند، اختصاص داد. لکن، آن‌چه از بارقه‌های رنگی این #تصویر_ترکیبی برمی‌آید، #نواحی_ستاره‌ساز قرمزی می‌باشد که به درستی، لقب #کهکشان_هزار_یاقوت را برازنده‌ی آن کرده است.
#مسیه83، با قطری معادل 40 هزار #سال _نوری، از اعضای گروهی کهکشانی است، که #کهکشان_فعال #قنطورس_آ را نیز شامل می‌شود.
در واقع، شدت #تابش #هسته‌ی _کهکشان #مسیه83 در محدوده‌ی #اشعه‌ی_ایکس، نشان‌دهنده تمرکز تعداد زیادی #ستارهی_نوترونی و #سیاه‌چاله در مرکز است، که باقی‌مانده‌ی انفجارهای بزرگ تشکیلات ستاره‌ای آن، می‌باشند.
این #تصویر_ترکیبی واضح، دربردارنده‌ی ستاره‌هایی از #کهکشان_راه‌شیری در پیش‌زمینه، و کهکشان‌هایی دور در پس‌زمینه‌ی خود است.
داده‌های این تصویر، توسط #تلسکوپ_سوبارو، دوربین تصویرگر میدان‌دید باز #رصدخانه‌ی_جنوبی_اروپا و از بایگانی #میراث_هابل، به دست آمده است.
📸 تهیه‌کنندگان تصویر:
Subaru Telescope (NAOJ),
Hubble Space Telescope,
European Southern Observatory
پردازش تصویر:
Robert Gendler
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی:
https://apod.nasa.gov/apod/image/1906/gendlerM83-New-HST-ESO-LL.jpg
@ParsSky_com
@SkyPix_org
Telegram
attach📎
#عکس_نجومی_روز
🗓 10 جولای 2019 برابر با 19 تیر 1398.
📌 "چهار هزار سیاره‌ی فراخورشیدی!"
🔖 کم‌تر از یک ماه پیش بود، که تعداد #سیارات_فراخورشیدی کشف شده، از مرز 4000 عدد نیز، عبور کرد.
در ابتدای این ویدیو، نمایی کامل از آسمان شب که در آن، نوار میانی #کهکشان_راه‌شیری به شکل یک موج خودنمایی می‌کند را، خواهید دید.
هر ضرب موسیقی در این ویدیو، نمایان‌گر کشف یک یا تعدادی #سیاره‌ی_فراخورشیدی از سال 1992 تا به امروز می‌باشد؛ هرگاه ضرب‌آهنگ بالاتری را می‌شنوید، به این معنی است که #سیاره، با سرعت بیش‌تری به دور #ستارهی_میزبان خود می‌چرخد.
هر #سیاره‌ی_فراخورشیدی که از طریق تغییرات کوچک در #طیف #ستارهی_میزبان خود تشخیص داده شده باشد، با رنگ صورتی نمایان می‌گردد؛
سیاراتی که افت اندکی در میزانی روشنایی #ستارهی_میزبان ایجاد می‌کنند، با رنگ بنفش، و آن‌هایی که به صورت بصری دیده می‌شوند، با رنگ نارنجی مشخص شده‌اند.
در نهایت، سیاراتی که تشخیص آن‌ها با استفاده از #لنز‌های_گرانشی صورت پذیرفته باشد، با رنگ سبز، نمایش داده می‌شوند.
در حدود نیمی از این #سیارات_فراخورشیدی، توسط ماه‌واره‌ی بازنشسته‌ی کپلر کشف شده‌اند.
در حالی که #ماه‌واره‌ی_کپلر، تنها بخش کوچکی از آسمان را برای کشف #سیارات_فراخورشیدی مورد بررسی قرار داده بود، ماه‌واره‌ای جدید، با نام اختصاری TESS، قصد دارد که در مأموریت خود، تمام ستاره‌های روشن و نزدیک در سرتاسر آسمان را، برای اکتشافات جدید، دنبال نماید.
کشف #سیارات_فراخورشیدی، نه تنها به درک بالاتر ما نسبت به امکان وجود حیات در دیگر نقاط جهان کمک می‌کند، بلکه، نحوه‌ی شکل‌گیری #زمین و #منظومه‌ی_شمسی را نیز، به ما خواهد آموخت.
🖥 تهیه‌کنندگان ویدیو:
SYSTEM Sounds (M. Russo, A. Santaguida)
✅ استخراج داده‌ها، از اطلاعات بایگانی سیارات فراخورشیدی ناسا صورت پذیرفته است.
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی سایر ابعاد ویدیو:
https://www.youtube.com/watch?v=aiFD_LBx2nM
@ParsSky_com
@SkyPix_org
🗓 10 جولای 2019 برابر با 19 تیر 1398.
📌 "چهار هزار سیاره‌ی فراخورشیدی!"
🔖 کم‌تر از یک ماه پیش بود، که تعداد #سیارات_فراخورشیدی کشف شده، از مرز 4000 عدد نیز، عبور کرد.
در ابتدای این ویدیو، نمایی کامل از آسمان شب که در آن، نوار میانی #کهکشان_راه‌شیری به شکل یک موج خودنمایی می‌کند را، خواهید دید.
هر ضرب موسیقی در این ویدیو، نمایان‌گر کشف یک یا تعدادی #سیاره‌ی_فراخورشیدی از سال 1992 تا به امروز می‌باشد؛ هرگاه ضرب‌آهنگ بالاتری را می‌شنوید، به این معنی است که #سیاره، با سرعت بیش‌تری به دور #ستارهی_میزبان خود می‌چرخد.
هر #سیاره‌ی_فراخورشیدی که از طریق تغییرات کوچک در #طیف #ستارهی_میزبان خود تشخیص داده شده باشد، با رنگ صورتی نمایان می‌گردد؛
سیاراتی که افت اندکی در میزانی روشنایی #ستارهی_میزبان ایجاد می‌کنند، با رنگ بنفش، و آن‌هایی که به صورت بصری دیده می‌شوند، با رنگ نارنجی مشخص شده‌اند.
در نهایت، سیاراتی که تشخیص آن‌ها با استفاده از #لنز‌های_گرانشی صورت پذیرفته باشد، با رنگ سبز، نمایش داده می‌شوند.
در حدود نیمی از این #سیارات_فراخورشیدی، توسط ماه‌واره‌ی بازنشسته‌ی کپلر کشف شده‌اند.
در حالی که #ماه‌واره‌ی_کپلر، تنها بخش کوچکی از آسمان را برای کشف #سیارات_فراخورشیدی مورد بررسی قرار داده بود، ماه‌واره‌ای جدید، با نام اختصاری TESS، قصد دارد که در مأموریت خود، تمام ستاره‌های روشن و نزدیک در سرتاسر آسمان را، برای اکتشافات جدید، دنبال نماید.
کشف #سیارات_فراخورشیدی، نه تنها به درک بالاتر ما نسبت به امکان وجود حیات در دیگر نقاط جهان کمک می‌کند، بلکه، نحوه‌ی شکل‌گیری #زمین و #منظومه‌ی_شمسی را نیز، به ما خواهد آموخت.
🖥 تهیه‌کنندگان ویدیو:
SYSTEM Sounds (M. Russo, A. Santaguida)
✅ استخراج داده‌ها، از اطلاعات بایگانی سیارات فراخورشیدی ناسا صورت پذیرفته است.
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی سایر ابعاد ویدیو:
https://www.youtube.com/watch?v=aiFD_LBx2nM
@ParsSky_com
@SkyPix_org
Telegram
attach📎
#عکس_نجومی_روز
🗓 دهم اَمردادماه 1398
🗓 August 01, 2019
📌 "عناصر باقی‌مانده!"
🔖 #ستارگان_پرجرم، طی زندگی نسبتاً کوتاه‌شان (در مقایسه با ستارگان عادی)، با سرعت بیش‌تری #سوخت_هسته‌ای خود را مصرف می‌کنند.
به صورت کلی، #دما و #چگالی در اطراف هسته‌ی ستارگان فوق‌العاده زیاد است؛
در نتیجه، طی فرآیند #هم‌جوشی_هسته‌ای، هسته‌های عناصر سبکی مثل #هیدروژن و #هلیوم با یک‌دیگر ترکیب شده و عناصر سنگین‌تری مثل #کربن، #اکسیژن و ...، را می‌سازند.
این فرآیند، نهایتاً با تولید #عنصر #آهن پایان می‌یابد.
هرچند، #مرگ تمام ستارگان اجتناب‌ناپذیر است، اما، پایان عمر #ستارگان_پرجرم، فوق‌العاده زیبا می‌باشد.
این ستارگان، طی یک #انفجار_ابرنواختری، بیش‌تر مواد درون خود، از جمله عناصر سنگین را، به بیرون (#فضا) پرتاب کرده و این‌گونه، می‌توانند در تشکیل ستارگان جدید، #سیارات و شاید موجوداتی مثل انسان‌ها، مشارکت نمایند!
اگرچه رنگ‌های موجود در این تصویر #اشعه‌ی_ایکس، که توسط #رصدخانه‌ی_چاندرا تهیه شده، واقعی نمی‌باشند، اما، به خوبی توانسته جزئیات باقی‌مانده از یک #انفجار #ابرنواختری را، نشان دهد.
این ابر داغ و در حال گسترش، محدوده‌ای به وسعت 36 #سال_نوری در #فضا را، پوشش می‌دهد.
این #باقی‌مانده‌ی_انفجار_ابرنواختری، که با عنوان G292.0+1.8 فهرست‌بندی شده است، در فاصلهای معادل 20 هزار #سال_نوری دورتر، در محدوده‌ی #صورت_فلکی_قنطورس قرار دارد.
تخمین زده می‌شود که نور ابتدایی حاصل از این #انفجار_ابرنواختری، در حدود 1600 سال پیش به #زمین رسیده باشد.
رنگ آبی‌فام تصویر، متعلق به رشته‌هایی با دمای چند میلیون‌درجه‌ای است که به طرزی استثنایی، با عناصری مانند #اکسیژن، #نئون و #منیزیم، غنی شده‌اند!
جالب است بدانید، در مرکز این #ابرنواختر، یک #تپ‌اختر (#ستارهی_تپنده) نیز، وجود دارد؛
این تپ‌اختر، یا #ستارهی_نوترونی در حال چرخش، ناشی از #رمبش یا فرو ریختن مواد به‌جای‌مانده از انفجار، در #هسته‌ی_ستاره است.
این تصویر جذاب و دیدنی، به مناسبت #بیستمین #سال‌گرد آغاز به کار #رصدخانه‌ی_اشعه‌ی_ایکس_چاندرا، منتشر شده است.
📸 تهیه‌کننده‌ی تصویر:
NASA/CXC/SAO
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
🗓 دهم اَمردادماه 1398
🗓 August 01, 2019
📌 "عناصر باقی‌مانده!"
🔖 #ستارگان_پرجرم، طی زندگی نسبتاً کوتاه‌شان (در مقایسه با ستارگان عادی)، با سرعت بیش‌تری #سوخت_هسته‌ای خود را مصرف می‌کنند.
به صورت کلی، #دما و #چگالی در اطراف هسته‌ی ستارگان فوق‌العاده زیاد است؛
در نتیجه، طی فرآیند #هم‌جوشی_هسته‌ای، هسته‌های عناصر سبکی مثل #هیدروژن و #هلیوم با یک‌دیگر ترکیب شده و عناصر سنگین‌تری مثل #کربن، #اکسیژن و ...، را می‌سازند.
این فرآیند، نهایتاً با تولید #عنصر #آهن پایان می‌یابد.
هرچند، #مرگ تمام ستارگان اجتناب‌ناپذیر است، اما، پایان عمر #ستارگان_پرجرم، فوق‌العاده زیبا می‌باشد.
این ستارگان، طی یک #انفجار_ابرنواختری، بیش‌تر مواد درون خود، از جمله عناصر سنگین را، به بیرون (#فضا) پرتاب کرده و این‌گونه، می‌توانند در تشکیل ستارگان جدید، #سیارات و شاید موجوداتی مثل انسان‌ها، مشارکت نمایند!
اگرچه رنگ‌های موجود در این تصویر #اشعه‌ی_ایکس، که توسط #رصدخانه‌ی_چاندرا تهیه شده، واقعی نمی‌باشند، اما، به خوبی توانسته جزئیات باقی‌مانده از یک #انفجار #ابرنواختری را، نشان دهد.
این ابر داغ و در حال گسترش، محدوده‌ای به وسعت 36 #سال_نوری در #فضا را، پوشش می‌دهد.
این #باقی‌مانده‌ی_انفجار_ابرنواختری، که با عنوان G292.0+1.8 فهرست‌بندی شده است، در فاصلهای معادل 20 هزار #سال_نوری دورتر، در محدوده‌ی #صورت_فلکی_قنطورس قرار دارد.
تخمین زده می‌شود که نور ابتدایی حاصل از این #انفجار_ابرنواختری، در حدود 1600 سال پیش به #زمین رسیده باشد.
رنگ آبی‌فام تصویر، متعلق به رشته‌هایی با دمای چند میلیون‌درجه‌ای است که به طرزی استثنایی، با عناصری مانند #اکسیژن، #نئون و #منیزیم، غنی شده‌اند!
جالب است بدانید، در مرکز این #ابرنواختر، یک #تپ‌اختر (#ستارهی_تپنده) نیز، وجود دارد؛
این تپ‌اختر، یا #ستارهی_نوترونی در حال چرخش، ناشی از #رمبش یا فرو ریختن مواد به‌جای‌مانده از انفجار، در #هسته‌ی_ستاره است.
این تصویر جذاب و دیدنی، به مناسبت #بیستمین #سال‌گرد آغاز به کار #رصدخانه‌ی_اشعه‌ی_ایکس_چاندرا، منتشر شده است.
📸 تهیه‌کننده‌ی تصویر:
NASA/CXC/SAO
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
Telegram
attach📎
#عکس_نجومی_روز
🗓 بیست و دوم اَمردادماه 1398
🗓 August 13, 2019
📌 "یک تپ‌اختر شلیک‌شده در فضا!"
🔖 چه چیزی می‌تواند یک #ستارهی_نوترونی را مانند یک توپ جنگی شلیک کند؟!
بلی، یک #ابرنواختر!
در حدود ده هزار سال پیش، یک #ابرنواختر که از خود یک #سحابی بزرگ به نام CTB1 را برجای گذاشته، نه تنها یک #ستارهی_پرجرم را منهدم کرده، بلکه، #تپ‌اختر یا #ستارهی_نوترونی_چرخان تازه شکل‌گرفته‌اش را نیز، به جایی در #کهکشان_راه‌شیری #پرتاب نموده است!
این #تپ‌اختر که در هر ثانیه بیش از هشت‌بار به دور خود می‌چرخد، توسط داده‌های به دست آمده از #تلسکوپ_فضایی_پرتوی_گامای_فرمی #ناسا، و با استفاده از نرم‌افزاری به نام #انیشتین_در_خانه (Einstein at Home) کشف شده است.
#تپ‌اختر J0002 که در هر ثانیه مسافتی بالغ بر هزار کیلومتر را طی می‌کند، آن‌قدر #سرعت دارد که از #کهکشان_راه‌شیری نیز، خارج شود!
این تصویر، با ترکیب اطلاعات رادیو -رصدخانههای VLA و DRAO، و داده‌های بایگانی‌شده‌ی #تلسکوپ_فضایی_IRAS #ناسا، به دست آمده است.
شما می‌توانید، در سمت چپ #باقی‌مانده‌ی_ابرنواختری CTB1 (به شکل یک حباب)، دنباله‌ی حرکت #تپ‌اختر را، به وضوح ببینید.
نمی‌دانیم چه‌طور، اما، این #ابرنواختر توانسته به مانند یک توپ جنگی، #تپ‌اختر یاد‌شده را به بیرون پرتاب کند!
📸 تهیه‌کنندگان تصویر:
F. Schinzel et al. (NRAO, NSF),
Canadian Galactic Plane Survey (DRAO),
NASA (IRAS)
🖥 ترکیب تصاویر:
Jayanne English (U. Manitoba)
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
🗓 بیست و دوم اَمردادماه 1398
🗓 August 13, 2019
📌 "یک تپ‌اختر شلیک‌شده در فضا!"
🔖 چه چیزی می‌تواند یک #ستارهی_نوترونی را مانند یک توپ جنگی شلیک کند؟!
بلی، یک #ابرنواختر!
در حدود ده هزار سال پیش، یک #ابرنواختر که از خود یک #سحابی بزرگ به نام CTB1 را برجای گذاشته، نه تنها یک #ستارهی_پرجرم را منهدم کرده، بلکه، #تپ‌اختر یا #ستارهی_نوترونی_چرخان تازه شکل‌گرفته‌اش را نیز، به جایی در #کهکشان_راه‌شیری #پرتاب نموده است!
این #تپ‌اختر که در هر ثانیه بیش از هشت‌بار به دور خود می‌چرخد، توسط داده‌های به دست آمده از #تلسکوپ_فضایی_پرتوی_گامای_فرمی #ناسا، و با استفاده از نرم‌افزاری به نام #انیشتین_در_خانه (Einstein at Home) کشف شده است.
#تپ‌اختر J0002 که در هر ثانیه مسافتی بالغ بر هزار کیلومتر را طی می‌کند، آن‌قدر #سرعت دارد که از #کهکشان_راه‌شیری نیز، خارج شود!
این تصویر، با ترکیب اطلاعات رادیو -رصدخانههای VLA و DRAO، و داده‌های بایگانی‌شده‌ی #تلسکوپ_فضایی_IRAS #ناسا، به دست آمده است.
شما می‌توانید، در سمت چپ #باقی‌مانده‌ی_ابرنواختری CTB1 (به شکل یک حباب)، دنباله‌ی حرکت #تپ‌اختر را، به وضوح ببینید.
نمی‌دانیم چه‌طور، اما، این #ابرنواختر توانسته به مانند یک توپ جنگی، #تپ‌اختر یاد‌شده را به بیرون پرتاب کند!
📸 تهیه‌کنندگان تصویر:
F. Schinzel et al. (NRAO, NSF),
Canadian Galactic Plane Survey (DRAO),
NASA (IRAS)
🖥 ترکیب تصاویر:
Jayanne English (U. Manitoba)
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
Telegram
attach📎
#عکس_نجومی_روز
🗓 بیست و پنجم اَمردادماه 1398
🗓 August 16, 2019
📌 "سحابی خرطوم فیل در قیفاووس"
🔖 چرا خرطوم فیل دراز است؟!
(اشاره به داستانی به همین نام از سری "داستان‌های من‌در‌آوردی" نوشته‌ی رودیارد کیپلینگ)
شاید تصورش سخت نباشد، که این #سحابی را به مثابه‌ی خرطوم فیلی تصور کنیم که با نفس‌هایش درون یک مجموعه از سحابی‌های نشری و تعداد زیادی #ستارهی_جوان به نام IC1396، می‌دمد.
بلی، آن چه می‌بینید، #سحابی_خرطوم_فیل، یا vdB142، به درازای 20 #سال_نوری، در #صورت_فلکی_قیفاووس می‌باشد.
رنگ‌های این نمای بسته از #سحابی_خرطوم_فیل، با استفاده از فیلترهای باند باریکی ثبت شده که تنها #تابش #اتم‌های_یونیزه‌شده‌ی #هیدروژن، #سولفور و #اکسیژن را از خود #عبور می‌دهند.
در تصویر تهیه‌شده، به زیبایی حاشیه‌ی توده‌های سرد گاز و #غبار_میان‌ستاره‌ای برجسته گردیده‌اند.
#تراکم_ماده در این محیط #سرد و #تاریک، می‌تواند شرایط لازم جهت تشکیل ستاره‌های جدید را فراهم نماید؛ کما این‌که، هم‌اکنون تعدادی #پیش‌ستاره نیز، در پیچش این ابرهای زیبا، نهفته شده‌اند.
مجموعه‌ای که #سحابی_خرطوم_فیل در آن قرار گرفته، آن‌قدر بزرگ است که محدوده‌ای به وسعت پنج #درجه را در #آسمان پوشش دهد؛ اما، خود این #سحابی، وسعتی معادل تنها یک #درجه، چیزی در حدود دو قرص کامل #ماه در #آسمان دارد.
📸 تهیه‌کننده‌ی تصویر:
Chuck Ayoub
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
🗓 بیست و پنجم اَمردادماه 1398
🗓 August 16, 2019
📌 "سحابی خرطوم فیل در قیفاووس"
🔖 چرا خرطوم فیل دراز است؟!
(اشاره به داستانی به همین نام از سری "داستان‌های من‌در‌آوردی" نوشته‌ی رودیارد کیپلینگ)
شاید تصورش سخت نباشد، که این #سحابی را به مثابه‌ی خرطوم فیلی تصور کنیم که با نفس‌هایش درون یک مجموعه از سحابی‌های نشری و تعداد زیادی #ستارهی_جوان به نام IC1396، می‌دمد.
بلی، آن چه می‌بینید، #سحابی_خرطوم_فیل، یا vdB142، به درازای 20 #سال_نوری، در #صورت_فلکی_قیفاووس می‌باشد.
رنگ‌های این نمای بسته از #سحابی_خرطوم_فیل، با استفاده از فیلترهای باند باریکی ثبت شده که تنها #تابش #اتم‌های_یونیزه‌شده‌ی #هیدروژن، #سولفور و #اکسیژن را از خود #عبور می‌دهند.
در تصویر تهیه‌شده، به زیبایی حاشیه‌ی توده‌های سرد گاز و #غبار_میان‌ستاره‌ای برجسته گردیده‌اند.
#تراکم_ماده در این محیط #سرد و #تاریک، می‌تواند شرایط لازم جهت تشکیل ستاره‌های جدید را فراهم نماید؛ کما این‌که، هم‌اکنون تعدادی #پیش‌ستاره نیز، در پیچش این ابرهای زیبا، نهفته شده‌اند.
مجموعه‌ای که #سحابی_خرطوم_فیل در آن قرار گرفته، آن‌قدر بزرگ است که محدوده‌ای به وسعت پنج #درجه را در #آسمان پوشش دهد؛ اما، خود این #سحابی، وسعتی معادل تنها یک #درجه، چیزی در حدود دو قرص کامل #ماه در #آسمان دارد.
📸 تهیه‌کننده‌ی تصویر:
Chuck Ayoub
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
Telegram
attach📎
#عکس_نجومی_روز
🗓 دوازدهم شهریورماه 1398
🗓 September 03, 2019
📌 "ماه و مشتری در چنگال آلپ!"
🔖 دلیل این #انفجار عجیب چیست؟
سه هفته‌ی پیش، #آشکارسازهای_امواج_گرانشی LIGO و Virgo در آمریکا و اروپا، موفق به ثبت انفجاری از تشعشعاتی گرانشی شدند، که با توجه به الگوهای نوسان‌کننده‌ی آن، انتظار می‌رفت به هنگام نابودی یک #ستارهی_نوترونی توسط یک #سیاه‌چاله رخ داده باشد.
در این پدیده، که با کد S190814sv نیز شناخته می‌شود، یکی از #اجرام با داشتن جرمی بیش از پنج‌برابر #جرم #خورشید، #بهترین کاندیدا برای یک #سیاه‌چاله، و #جرم دیگر با تنها سه‌برابر #جرم #خورشید، بهترین گزینه برای یک #ستارهی_نوترونی به حساب می‌آمدند؛
هرچند از لحاظ تئوری، #جرم کوچک‌تر نیز می‌توانست یک #سیاه‌چاله باشد، اما، در عمل، هیچ نمونه‌ای با این #نسبت_جرم، شناخته نشده است.
آن‌چه می‌بینید، نمایی شبیه‌سازی‌شده از رخ‌دادی مشکوک به #تصادم یک #سیاه‌چاله با یک #ستارهی_نوترونی است که در سال 2005 میلادی، در محدوده #امواج_گاما #آشکار شده بود.
در ابتدای این پویانمایی، #ستاره‌ای_نوترونی را در پیش‌زمینه‌ی تصویر مشاهده می‌نمایید که در حال چرخش به دور یک #سیاه‌چاله با یک #قرص برافزایشی است؛
سپس، #گرانش عظیم #سیاه‌چاله، هم‌زمان با متلاشی کردن #ستارهی_نوترونی، تمام مواد باقی‌مانده از آن را به درون خود می‌بلعد.
متأستفانه، در این رخ‌داد بی‌نظیر که مشابه آن تا به حال #آشکار نشده بود، هیچ نوری که ناشی از ایجاد اختلال در #ستارهی_نوترونی باشد، به دست نیامد.
با این وجود، بررسی‌های بیش‌تر S190814sv، ضمن آن که کمک شایانی به کشف ماهیت واقعی #اجرام موجود در این رخ‌داد می‌نماید، می‌تواند راه را برای #آشکارسازی و درک رخ‌دادهای مشابه در آینده، هموار کند.
📸 تهیه‌کنندگان ویدیو:
NASA,
Dana Berry (Skyworks Digital)
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی سایر کیفیت‌های ویدیو
@ParsSky_com
@SkyPix_org
🗓 دوازدهم شهریورماه 1398
🗓 September 03, 2019
📌 "ماه و مشتری در چنگال آلپ!"
🔖 دلیل این #انفجار عجیب چیست؟
سه هفته‌ی پیش، #آشکارسازهای_امواج_گرانشی LIGO و Virgo در آمریکا و اروپا، موفق به ثبت انفجاری از تشعشعاتی گرانشی شدند، که با توجه به الگوهای نوسان‌کننده‌ی آن، انتظار می‌رفت به هنگام نابودی یک #ستارهی_نوترونی توسط یک #سیاه‌چاله رخ داده باشد.
در این پدیده، که با کد S190814sv نیز شناخته می‌شود، یکی از #اجرام با داشتن جرمی بیش از پنج‌برابر #جرم #خورشید، #بهترین کاندیدا برای یک #سیاه‌چاله، و #جرم دیگر با تنها سه‌برابر #جرم #خورشید، بهترین گزینه برای یک #ستارهی_نوترونی به حساب می‌آمدند؛
هرچند از لحاظ تئوری، #جرم کوچک‌تر نیز می‌توانست یک #سیاه‌چاله باشد، اما، در عمل، هیچ نمونه‌ای با این #نسبت_جرم، شناخته نشده است.
آن‌چه می‌بینید، نمایی شبیه‌سازی‌شده از رخ‌دادی مشکوک به #تصادم یک #سیاه‌چاله با یک #ستارهی_نوترونی است که در سال 2005 میلادی، در محدوده #امواج_گاما #آشکار شده بود.
در ابتدای این پویانمایی، #ستاره‌ای_نوترونی را در پیش‌زمینه‌ی تصویر مشاهده می‌نمایید که در حال چرخش به دور یک #سیاه‌چاله با یک #قرص برافزایشی است؛
سپس، #گرانش عظیم #سیاه‌چاله، هم‌زمان با متلاشی کردن #ستارهی_نوترونی، تمام مواد باقی‌مانده از آن را به درون خود می‌بلعد.
متأستفانه، در این رخ‌داد بی‌نظیر که مشابه آن تا به حال #آشکار نشده بود، هیچ نوری که ناشی از ایجاد اختلال در #ستارهی_نوترونی باشد، به دست نیامد.
با این وجود، بررسی‌های بیش‌تر S190814sv، ضمن آن که کمک شایانی به کشف ماهیت واقعی #اجرام موجود در این رخ‌داد می‌نماید، می‌تواند راه را برای #آشکارسازی و درک رخ‌دادهای مشابه در آینده، هموار کند.
📸 تهیه‌کنندگان ویدیو:
NASA,
Dana Berry (Skyworks Digital)
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی سایر کیفیت‌های ویدیو
@ParsSky_com
@SkyPix_org
Telegram
attach📎
#عکس_نجومی_روز
🗓 بیست و یکم شهریورماه 1398
🗓 September 12, 2019
📌 "رویش زنبق، در مزرعه‌ی ستارگان!"
🔖 این #ابر از #غبار_کیهانی، در امتداد ناحیه‌ای حاصل‌خیز از وجود #ستارگان_جوان، 1300 #سال_نوری دورتر، در محدوده‌ی #صورت_فلکی_قیفاووس جای گرفته است.
#سحابی_زنبق، که با NGC7023 طبقه‌بندی شده و در گوشه‌ی بالا سمت چپ تصویر جای دارد، تنها یکی از سحابی‌های #آسمان است که به شکل #گل دیده می‌شود.
این #سحابی زیبا و نسبتاً #متقارن، منطقه‌ای به وسعت 6 #سال_نوری در فضا را پوشش می‌دهد.
#نور #آبی این #سحابی، نشان از حضور یک #ستارهی_داغ آبی‌رنگ در نزدیکی آن دارد، به طوری که #ذرات_غبار موجود در آن محدوده، #نور ستارهی مزبور را #بازتاب می‌نمایند.
در این نما، با میدان‌دیدی در ابعاد چهار #درجه‌ی_قوسی، چندین #سحابی_تاریک دیگر نیز حضور دارند.
این سحابی‌ها که بخشی از مجموعه‌ی سحابی‌های تاریک Lynds می‌باشند، زایش‌گاهی برای #ستارگان جدید به شمار می‌روند.
هرچند #ستارگان تازه متولدشده، در نقاط متراکم این ابرهای #تاریک نهفته شده‌اند، اما، با اندکی دقت در این تصویر، می‌توان به #فوران گازهای #درخشان از آن‌ها، موسوم به اجرام Herbig-Haro، پی برد.
📸 تهیه‌کننده‌ی تصویر:
Markus Bauer
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
🗓 بیست و یکم شهریورماه 1398
🗓 September 12, 2019
📌 "رویش زنبق، در مزرعه‌ی ستارگان!"
🔖 این #ابر از #غبار_کیهانی، در امتداد ناحیه‌ای حاصل‌خیز از وجود #ستارگان_جوان، 1300 #سال_نوری دورتر، در محدوده‌ی #صورت_فلکی_قیفاووس جای گرفته است.
#سحابی_زنبق، که با NGC7023 طبقه‌بندی شده و در گوشه‌ی بالا سمت چپ تصویر جای دارد، تنها یکی از سحابی‌های #آسمان است که به شکل #گل دیده می‌شود.
این #سحابی زیبا و نسبتاً #متقارن، منطقه‌ای به وسعت 6 #سال_نوری در فضا را پوشش می‌دهد.
#نور #آبی این #سحابی، نشان از حضور یک #ستارهی_داغ آبی‌رنگ در نزدیکی آن دارد، به طوری که #ذرات_غبار موجود در آن محدوده، #نور ستارهی مزبور را #بازتاب می‌نمایند.
در این نما، با میدان‌دیدی در ابعاد چهار #درجه‌ی_قوسی، چندین #سحابی_تاریک دیگر نیز حضور دارند.
این سحابی‌ها که بخشی از مجموعه‌ی سحابی‌های تاریک Lynds می‌باشند، زایش‌گاهی برای #ستارگان جدید به شمار می‌روند.
هرچند #ستارگان تازه متولدشده، در نقاط متراکم این ابرهای #تاریک نهفته شده‌اند، اما، با اندکی دقت در این تصویر، می‌توان به #فوران گازهای #درخشان از آن‌ها، موسوم به اجرام Herbig-Haro، پی برد.
📸 تهیه‌کننده‌ی تصویر:
Markus Bauer
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
Telegram
attach📎
#عکس_نجومی_روز
🗓 بیست و سوم شهریورماه 1398
🗓 September 14, 2019
📌 "از سیاره‌ی کوچولو به سیارات فراخورشیدی!"
🔖 آیا سیاره‌ی جدیدی در ارتفاعات #بیابان_آتاکاما #کشف شده است؟
البته که این #تصویر_موزاییکی، نمایی 360 در 180 درجه‌ای از #آسمان در #شب است که به صورت #دیجیتالی به یک‌دیگر وصل شده‌اند.
هر کدام از این چهار #گنبد، میزبان تلسکوپی یک متری، از مجموعه‌ی #تلسکوپ‌های_رصدخانه‌ی_جنوبی SPECULOOS می‌باشند.
نام این #رصدخانه‌ها که یادآور نام یک نوع بیسکوییت سنتی در کشورهای #هلند و #بلژیک است، به صورت اختصاری، به کاوش برای یافتن #سیارات قابل سکونتی که از مقابل ستاره‌های خیلی سردشان #عبور می‌کنند، اشاره دارد.
تنها راه شناسایی این #سیارات_فراخورشیدی که به دور ستاره‌های #کم‌نور، #خیلی_سرد و #نزدیک به ما می‌چرخند، رصد آن‌ها، به هنگام #عبور از مقابل #ستارهی_میزبان خود، می‌باشد.
#رد نوری که در این نما مشاهده می‌کنید، متعلق به #پرتوهای_لیزر #سیستم_انطباق_تصاویر #رصدخانههای_جنوبی_اروپا است که کمی دورتر از این مکان، از بالای ارتفاعات موجود در #افق، به #آسمان #پرتاب می‌شود.
این #سیستم_لیزری، با ایجاد یک #ستارهی_مصنوعی راه‌نما در #آسمان، سعی بر حذف اثرات ناشی از تلاطم #لایه‌های_جو در تصاویر گرفته‌شده توسط #تلسکوپ رصدخانههای دیگر آن مجموعه، دارد.
بر فراز این منطقه که شباهت عجیبی به یک #سیاره‌ی_کوچک در #فضا پیدا کرده، #رد #کهکشان_راه_شیری و #ابرهای_ماژلانی نیز، دیده می‌شوند.
📸 تهیه‌کننده‌ی تصویر:
Petr Horálek / ESO
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
🗓 بیست و سوم شهریورماه 1398
🗓 September 14, 2019
📌 "از سیاره‌ی کوچولو به سیارات فراخورشیدی!"
🔖 آیا سیاره‌ی جدیدی در ارتفاعات #بیابان_آتاکاما #کشف شده است؟
البته که این #تصویر_موزاییکی، نمایی 360 در 180 درجه‌ای از #آسمان در #شب است که به صورت #دیجیتالی به یک‌دیگر وصل شده‌اند.
هر کدام از این چهار #گنبد، میزبان تلسکوپی یک متری، از مجموعه‌ی #تلسکوپ‌های_رصدخانه‌ی_جنوبی SPECULOOS می‌باشند.
نام این #رصدخانه‌ها که یادآور نام یک نوع بیسکوییت سنتی در کشورهای #هلند و #بلژیک است، به صورت اختصاری، به کاوش برای یافتن #سیارات قابل سکونتی که از مقابل ستاره‌های خیلی سردشان #عبور می‌کنند، اشاره دارد.
تنها راه شناسایی این #سیارات_فراخورشیدی که به دور ستاره‌های #کم‌نور، #خیلی_سرد و #نزدیک به ما می‌چرخند، رصد آن‌ها، به هنگام #عبور از مقابل #ستارهی_میزبان خود، می‌باشد.
#رد نوری که در این نما مشاهده می‌کنید، متعلق به #پرتوهای_لیزر #سیستم_انطباق_تصاویر #رصدخانههای_جنوبی_اروپا است که کمی دورتر از این مکان، از بالای ارتفاعات موجود در #افق، به #آسمان #پرتاب می‌شود.
این #سیستم_لیزری، با ایجاد یک #ستارهی_مصنوعی راه‌نما در #آسمان، سعی بر حذف اثرات ناشی از تلاطم #لایه‌های_جو در تصاویر گرفته‌شده توسط #تلسکوپ رصدخانههای دیگر آن مجموعه، دارد.
بر فراز این منطقه که شباهت عجیبی به یک #سیاره‌ی_کوچک در #فضا پیدا کرده، #رد #کهکشان_راه_شیری و #ابرهای_ماژلانی نیز، دیده می‌شوند.
📸 تهیه‌کننده‌ی تصویر:
Petr Horálek / ESO
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
Telegram
attach📎
#عکس_نجومی_روز
🗓 بیست و ششم شهریورماه 1398
🗓 September 17, 2019
📌 "تاج‌گذاری رنگی ماه، بر فراز اروپا!"
🔖 #پرسش مهمی که سال‌ها، #ذهن #بشر را به خود معطوف کرده، این است:
آیا #حیات، در جای دیگری به جز #زمین، وجود دارد؟
اخیراً، #ستاره‌شناسان، با شناسایی یک #سیاره‌ی_فراخورشیدی، موسوم به K2-18b، که در #جو آن، مقادیر بسیار زیادی از #قطرات_آب یافت شده است، گام بزرگی را در جهت رسیدن به #پاسخ این #پرسش قدیمی برداشته‌اند.
با وجود آن‌که، K2-18b، به وضوح، بزرگ‌تر و بسیار سنگین‌تر از کره‌ی #زمین می‌باشد، اما داده‌های به دست آمده از #تلسکوپ‌های_فضایی #هابل، #اسپیتزر و #کپلر نشان می‌دهند، سیاره‌ی مزبور با قرار گرفتن در #کمربند_حیات نسبت به ستارهی میزبانش، نشانه‌هایی از وجود #قطرا_آب در #جو خود را بروز داده است.
این نشانه‌ها، با توجه به #خطوط_جذبی متعلق به #قطرا_آب، در #طیف به دست آمده از #جو این #سیاره، به هنگام #عبور از مقابل #ستارهی_میزبان خود، موسوم به K2-18، #آشکار شده‌اند.
جالب است بدانید، با آن‌که ستارهی K2-18، یک #کوتوله‌ی_سرخ به حساب می‌آید، لکن، می‌تواند همانند #خورشید، در #آسمان سیاره‌ی خود، #پرنور باشد.
آن‌چه می‌بینید، یک تصویر خیالی از #ستاره و سیاره‌هایش می‌باشد، که با فاصلهای معادل 124 #سال_نوری، در محدوده‌ی #صورت_فلکی_اسد قرار دارند.
🕋 "وَجَعَلْنَا مِنَ الْمَاءِ كُلَّ شَيْءٍ حَيٍّ" - (الأنبياء-30)
📸 تهیه‌کنندگان تصویر:
ESA,
NASA,
Hubble
🎨 تصویرگر:
M. Kornmesser
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
🗓 بیست و ششم شهریورماه 1398
🗓 September 17, 2019
📌 "تاج‌گذاری رنگی ماه، بر فراز اروپا!"
🔖 #پرسش مهمی که سال‌ها، #ذهن #بشر را به خود معطوف کرده، این است:
آیا #حیات، در جای دیگری به جز #زمین، وجود دارد؟
اخیراً، #ستاره‌شناسان، با شناسایی یک #سیاره‌ی_فراخورشیدی، موسوم به K2-18b، که در #جو آن، مقادیر بسیار زیادی از #قطرات_آب یافت شده است، گام بزرگی را در جهت رسیدن به #پاسخ این #پرسش قدیمی برداشته‌اند.
با وجود آن‌که، K2-18b، به وضوح، بزرگ‌تر و بسیار سنگین‌تر از کره‌ی #زمین می‌باشد، اما داده‌های به دست آمده از #تلسکوپ‌های_فضایی #هابل، #اسپیتزر و #کپلر نشان می‌دهند، سیاره‌ی مزبور با قرار گرفتن در #کمربند_حیات نسبت به ستارهی میزبانش، نشانه‌هایی از وجود #قطرا_آب در #جو خود را بروز داده است.
این نشانه‌ها، با توجه به #خطوط_جذبی متعلق به #قطرا_آب، در #طیف به دست آمده از #جو این #سیاره، به هنگام #عبور از مقابل #ستارهی_میزبان خود، موسوم به K2-18، #آشکار شده‌اند.
جالب است بدانید، با آن‌که ستارهی K2-18، یک #کوتوله‌ی_سرخ به حساب می‌آید، لکن، می‌تواند همانند #خورشید، در #آسمان سیاره‌ی خود، #پرنور باشد.
آن‌چه می‌بینید، یک تصویر خیالی از #ستاره و سیاره‌هایش می‌باشد، که با فاصلهای معادل 124 #سال_نوری، در محدوده‌ی #صورت_فلکی_اسد قرار دارند.
🕋 "وَجَعَلْنَا مِنَ الْمَاءِ كُلَّ شَيْءٍ حَيٍّ" - (الأنبياء-30)
📸 تهیه‌کنندگان تصویر:
ESA,
NASA,
Hubble
🎨 تصویرگر:
M. Kornmesser
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
Telegram
attach📎
#عکس_نجومی_روز
🗓 بیست و هشتم شهریورماه 1398
🗓 September 19, 2019
📌 "جادوی جاروی جادوگر شب!"
🔖 #قو پر گشاییده و در ظرافت بال‌هایش، چنین رشته‌های زیبایی از #گازهای_درخشان دیده می‌شوند.
این #رشته‌های_رنگین، که در اثر ضربه‌ی ایجاد شده توسط یک #انفجار_ابرنواختری شکل گرفته‌اند، تنها قسمتی از #بخش_غربی_سحابی_پرده را تشکیل می‌دهند.
گویی، #امواج_ضربه‌ای ناشی از #مرگ یک #ستارهی_پرجرم، با درنوردیدن #فضا، باعث جمع‌شدن و #برانگیخته شدن #مواد_میان‌ستاره‌ای شده‌اند.
به نظر می‌رسد، #نور حاصل از این #انفجار_ابرنواختری، در حدود 5000 #سال قبل به #زمین رسیده باشد.
#تفکیک #رنگ، در این #رشته‌های_درخشان که شباهت عجیبی به #موج ایجاد شده در یک پارچه وسیع دارند، به خوبی صورت پذیرفته است؛
به طوری که #رنگ #قرمز نشان‌دهنده‌ی حضور اتم‌های #هیدروژن، و رنگ‌های #آبی و #سبز، نمایان‌گر #گاز_اکسیژن هستند.
#سحابی_پرده، که با قرار گرفتن در محدوده‌ی #صورت_فلکی_قو (#دجاجه)، به #حلقه‌ی_قو نیز معروف شده، محدوده‌ای به وسعت 3 #درجه‌ی_قوسی (در حدود شش برابر #قرص_ماه_کامل) در #آسمان را، پوشش می‌دهد.
با آن که این #نمای_تلسکوپی، تنها نیمی از این #سحابی #بزرگ را نمایش می‌دهد، اما، با در نظر گرفتن فاصله‌ی #سحابی_پرده تا #زمین که چیزی در حدود 1500 #سال_نوری می‌باشد، به این نتیجه می‌رسیم که وسعت این #سحابی، بیش‌تر از 70 #سال_نوری در #فضا است.
بخش بالایی این تصویر که چسبیده به آن، یک #ستارهی_پرنور نیز دیده می‌شود، #سحابی_جاروی_جادوگر نام دارد.
جالب است بدانید، بخش تقریباً سه‌گوش پایینی تصویر، به افتخار #پروفسور #ادوارد_چارلز_پیکرینگ، چهارمین #مدیر #رصدخانه‌ی_دانشگاه_هاروارد، #مثلث_پیکرینگ نام گرفته و ادامه‌ی آن، که شباهت بی‌نظیری به یک جارو دارد، به افتخار #شاگرد این #پروفسور و #کاشف #سحابی_سر_اسب، به دسته‌ی جاروی مثلثی #ویلیامینا_فلمینگ مشهور شده است.
📸 تهیه‌کننده‌ی تصویر:
Min Xie
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
🗓 بیست و هشتم شهریورماه 1398
🗓 September 19, 2019
📌 "جادوی جاروی جادوگر شب!"
🔖 #قو پر گشاییده و در ظرافت بال‌هایش، چنین رشته‌های زیبایی از #گازهای_درخشان دیده می‌شوند.
این #رشته‌های_رنگین، که در اثر ضربه‌ی ایجاد شده توسط یک #انفجار_ابرنواختری شکل گرفته‌اند، تنها قسمتی از #بخش_غربی_سحابی_پرده را تشکیل می‌دهند.
گویی، #امواج_ضربه‌ای ناشی از #مرگ یک #ستارهی_پرجرم، با درنوردیدن #فضا، باعث جمع‌شدن و #برانگیخته شدن #مواد_میان‌ستاره‌ای شده‌اند.
به نظر می‌رسد، #نور حاصل از این #انفجار_ابرنواختری، در حدود 5000 #سال قبل به #زمین رسیده باشد.
#تفکیک #رنگ، در این #رشته‌های_درخشان که شباهت عجیبی به #موج ایجاد شده در یک پارچه وسیع دارند، به خوبی صورت پذیرفته است؛
به طوری که #رنگ #قرمز نشان‌دهنده‌ی حضور اتم‌های #هیدروژن، و رنگ‌های #آبی و #سبز، نمایان‌گر #گاز_اکسیژن هستند.
#سحابی_پرده، که با قرار گرفتن در محدوده‌ی #صورت_فلکی_قو (#دجاجه)، به #حلقه‌ی_قو نیز معروف شده، محدوده‌ای به وسعت 3 #درجه‌ی_قوسی (در حدود شش برابر #قرص_ماه_کامل) در #آسمان را، پوشش می‌دهد.
با آن که این #نمای_تلسکوپی، تنها نیمی از این #سحابی #بزرگ را نمایش می‌دهد، اما، با در نظر گرفتن فاصله‌ی #سحابی_پرده تا #زمین که چیزی در حدود 1500 #سال_نوری می‌باشد، به این نتیجه می‌رسیم که وسعت این #سحابی، بیش‌تر از 70 #سال_نوری در #فضا است.
بخش بالایی این تصویر که چسبیده به آن، یک #ستارهی_پرنور نیز دیده می‌شود، #سحابی_جاروی_جادوگر نام دارد.
جالب است بدانید، بخش تقریباً سه‌گوش پایینی تصویر، به افتخار #پروفسور #ادوارد_چارلز_پیکرینگ، چهارمین #مدیر #رصدخانه‌ی_دانشگاه_هاروارد، #مثلث_پیکرینگ نام گرفته و ادامه‌ی آن، که شباهت بی‌نظیری به یک جارو دارد، به افتخار #شاگرد این #پروفسور و #کاشف #سحابی_سر_اسب، به دسته‌ی جاروی مثلثی #ویلیامینا_فلمینگ مشهور شده است.
📸 تهیه‌کننده‌ی تصویر:
Min Xie
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
Telegram
attach📎
#عکس_نجومی_روز
🗓 سی‌اُم شهریورماه 1398
🗓 September 21, 2019
📌 "شاخه‌ی گلی در منقار قو!"
🔖 مزرعه‌ی پرستاره‌ی #کهکشان_راه_شیری میزبان یک #گل دیگر است.
بلی، #سحابی_گل_لاله، با ابرهایی #سرخ‌فام از #گاز و #غبار_میان‌ستاره‌ای، در این #نمای_تلسکوپی خودنمایی می‌کند.
#سحابی_گل_لاله، با 8 هزار #سال_نوری #فاصله از #زمین، ناحیه‌ای به وسعت 70 #سال_نوری را، در محدوده‌ی #صورت_فلکی_قو (#دجاجه) پوشش می‌دهد.
این #سحابی_نشری، که توسط #تابش_فرابنفش و #پرانرژی ستارگانی جوان از #رده‌ی_طیفی O، #برانگیخته شده، در نزدیکی سومین #تجمع_ستارگان_رده‌های_طیفی_B_و_O #صورت_فلکی_قو قرار دارد.
جالب است بدانید، #تجمع_ستارگان_رده‌های_طیفی_B_و_O، مجموعه‌ای کوچک، شامل ده تا صد #ستارهی #پرجرم و #درخشان از این #رده‌های_طیفی است که در محدوده‌ای کوچک در کنار یک‌دیگر قرار می‌گیرند.
#استوارت_شارپلس، #کاشف این #سحابی زیبا در سال 1959 میلادی، آن را با شماره‌ی Sh2-101 در #فهرست خود جای داده است.
📸 تهیه‌کننده‌ی تصویر:
Robert Eder
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
🗓 سی‌اُم شهریورماه 1398
🗓 September 21, 2019
📌 "شاخه‌ی گلی در منقار قو!"
🔖 مزرعه‌ی پرستاره‌ی #کهکشان_راه_شیری میزبان یک #گل دیگر است.
بلی، #سحابی_گل_لاله، با ابرهایی #سرخ‌فام از #گاز و #غبار_میان‌ستاره‌ای، در این #نمای_تلسکوپی خودنمایی می‌کند.
#سحابی_گل_لاله، با 8 هزار #سال_نوری #فاصله از #زمین، ناحیه‌ای به وسعت 70 #سال_نوری را، در محدوده‌ی #صورت_فلکی_قو (#دجاجه) پوشش می‌دهد.
این #سحابی_نشری، که توسط #تابش_فرابنفش و #پرانرژی ستارگانی جوان از #رده‌ی_طیفی O، #برانگیخته شده، در نزدیکی سومین #تجمع_ستارگان_رده‌های_طیفی_B_و_O #صورت_فلکی_قو قرار دارد.
جالب است بدانید، #تجمع_ستارگان_رده‌های_طیفی_B_و_O، مجموعه‌ای کوچک، شامل ده تا صد #ستارهی #پرجرم و #درخشان از این #رده‌های_طیفی است که در محدوده‌ای کوچک در کنار یک‌دیگر قرار می‌گیرند.
#استوارت_شارپلس، #کاشف این #سحابی زیبا در سال 1959 میلادی، آن را با شماره‌ی Sh2-101 در #فهرست خود جای داده است.
📸 تهیه‌کننده‌ی تصویر:
Robert Eder
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
Telegram
attach📎
#عکس_نجومی_روز
🗓 هفتم مهرماه 1398
🗓 September 29, 2019
📌 "تمام آن‌چه برای ساخت یک ساعت شنی کیهانی لازم است!"
🔖 مسأله این است:
آیا شما به این #ساعت_شنی نگاه می‌کنید، یا #ساعت_شنی به شما؟!
این #سحابی_سیاره‌نما که حلقه‌های اطرافش، آن را شبیه به یک #ساعت_شنی نموده، MyCn18 نام دارد.
شاید بتوان این‌طور تصور نمود که در مرکز این #سحابی_سیاره‌نما، چشمی حضور داشته و در حالی که به ما می‌نگرد، #زمان، با ریختن دانه‌های شن، به صورت #پیوسته برای #ستارهی_مرکزی آن در حال گذر است.
آن‌چه می‌بینید، می‌تواند #سرنوشت ستاره‌ای شبیه به #خورشید ما باشد؛
ستاره‌ای که با اتمام #سوخت_هسته‌ای خود، لایه‌های بیرونی‌اش را از دست داده، و از آن، هسته‌ای در حال #سرد و #کم‌نور شدن، موسوم به #کوتوله‌ی_سفید بر جای مانده است.
در این تصویر، #رنگ #قرمز نشان‌دهنده‌ی حضور #نیتروژن، #سبز نمایان‌گر #هیدروژن، و #آبی، وجود #اکسیژن را اعلام می‌کند.
جالب است بدانید، در سال 1995 میلادی، هنگامی که #ستاره‌شناسان با استفاده از #تلسکوپ_فضایی_هابل، مشغول #تصویربرداری از #سحابی‌های_سیاره‌نما بودند، حلقه‌های این #سحابی حیرت‌انگیز و رنگ‌های زیبایش،
آن‌ها را به یاد دیواره‌های #نازک یک #ساعت_شنی انداخت.
باید اذعان نمود، به لطف #وضوح بی‌نظیر تصاویر گرفته‌شده توسط #تلسکوپ_فضایی_هابل، جزییاتی حیرت‌انگیز از #مراحل_برون‌ریزی #سحابی‌های_سیاره‌نما #آشکار شده، که بی‌شک، می‌تواند پرده از #راز #اشکال_پیچیده، اما #منتظم آن‌ها بردارد.
📸 تهیه‌کنندگان تصویر:
NASA,
ESA,
Hubble
🖥 پردازش تصویر:
Judy Schmidt
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
🗓 هفتم مهرماه 1398
🗓 September 29, 2019
📌 "تمام آن‌چه برای ساخت یک ساعت شنی کیهانی لازم است!"
🔖 مسأله این است:
آیا شما به این #ساعت_شنی نگاه می‌کنید، یا #ساعت_شنی به شما؟!
این #سحابی_سیاره‌نما که حلقه‌های اطرافش، آن را شبیه به یک #ساعت_شنی نموده، MyCn18 نام دارد.
شاید بتوان این‌طور تصور نمود که در مرکز این #سحابی_سیاره‌نما، چشمی حضور داشته و در حالی که به ما می‌نگرد، #زمان، با ریختن دانه‌های شن، به صورت #پیوسته برای #ستارهی_مرکزی آن در حال گذر است.
آن‌چه می‌بینید، می‌تواند #سرنوشت ستاره‌ای شبیه به #خورشید ما باشد؛
ستاره‌ای که با اتمام #سوخت_هسته‌ای خود، لایه‌های بیرونی‌اش را از دست داده، و از آن، هسته‌ای در حال #سرد و #کم‌نور شدن، موسوم به #کوتوله‌ی_سفید بر جای مانده است.
در این تصویر، #رنگ #قرمز نشان‌دهنده‌ی حضور #نیتروژن، #سبز نمایان‌گر #هیدروژن، و #آبی، وجود #اکسیژن را اعلام می‌کند.
جالب است بدانید، در سال 1995 میلادی، هنگامی که #ستاره‌شناسان با استفاده از #تلسکوپ_فضایی_هابل، مشغول #تصویربرداری از #سحابی‌های_سیاره‌نما بودند، حلقه‌های این #سحابی حیرت‌انگیز و رنگ‌های زیبایش،
آن‌ها را به یاد دیواره‌های #نازک یک #ساعت_شنی انداخت.
باید اذعان نمود، به لطف #وضوح بی‌نظیر تصاویر گرفته‌شده توسط #تلسکوپ_فضایی_هابل، جزییاتی حیرت‌انگیز از #مراحل_برون‌ریزی #سحابی‌های_سیاره‌نما #آشکار شده، که بی‌شک، می‌تواند پرده از #راز #اشکال_پیچیده، اما #منتظم آن‌ها بردارد.
📸 تهیه‌کنندگان تصویر:
NASA,
ESA,
Hubble
🖥 پردازش تصویر:
Judy Schmidt
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
Telegram
attach📎
#عکس_نجومی_روز
🗓 هفدهم مهرماه 1398
🗓 October 09, 2019
📌 "تولدی دوباره در دل یک نابودی!"
🔖 به نظر شما، آیا این #کهکشان، به یاد یک #سیرک_کیهانی، در حال پریدن از #حلقه‌ی_آتش است؟
هرچند، تاکنون، #تحلیل درستی از نحوه‌ی به وجود آمدن این شکل عجیب و غریب نداریم، اما، قطع به یقین، تنها دلیل این #کش_و_قوس_کیهانی، #برخورد دو #کهکشان، با یک‌دیگر است.
مشاهدات نشان می‌دهند، گویی #کهکشان کوچک‌تر موسوم به NGC7715، با #ستاره‌های_آبی‌رنگ خود، در حال عبور از حلقه‌ی آتشی می‌باشد که توسط میلیون‌ها #ستارهی_پیر #خورشیدگون در #کهکشان بزرگ‌تر با نام NGC7714، به وجود آمده است.
در این تصویر بی‌نظیر که توسط #تلسکوپ_فضایی_هابل ثبت شده، #درخشان بودن #هسته‌ی_کهکشان NGC7714، نشان از #ستاره‌زایی بسیار شدیدی در آن دارد.
این #تصادم_کیهانی عجیب و غریب، 130 میلیون #سال_نوری دورتر در راستای #صورت_فلکی_حوت (#دوماهی)، و در حدود 150 میلیون #سال قبل رخ داده است.
جالب آن که، این روند ممکن است برای چند صد میلیون #سال دیگر نیز، تا تشکیل یک #کهکشان واحد، ادامه داشته باشد.
📸 تهیه‌کنندگان تصویر:
NASA,
ESA,
Hubble Legacy Archive
🖥 پردازش تصویر:
Rudy Pohl
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
🗓 هفدهم مهرماه 1398
🗓 October 09, 2019
📌 "تولدی دوباره در دل یک نابودی!"
🔖 به نظر شما، آیا این #کهکشان، به یاد یک #سیرک_کیهانی، در حال پریدن از #حلقه‌ی_آتش است؟
هرچند، تاکنون، #تحلیل درستی از نحوه‌ی به وجود آمدن این شکل عجیب و غریب نداریم، اما، قطع به یقین، تنها دلیل این #کش_و_قوس_کیهانی، #برخورد دو #کهکشان، با یک‌دیگر است.
مشاهدات نشان می‌دهند، گویی #کهکشان کوچک‌تر موسوم به NGC7715، با #ستاره‌های_آبی‌رنگ خود، در حال عبور از حلقه‌ی آتشی می‌باشد که توسط میلیون‌ها #ستارهی_پیر #خورشیدگون در #کهکشان بزرگ‌تر با نام NGC7714، به وجود آمده است.
در این تصویر بی‌نظیر که توسط #تلسکوپ_فضایی_هابل ثبت شده، #درخشان بودن #هسته‌ی_کهکشان NGC7714، نشان از #ستاره‌زایی بسیار شدیدی در آن دارد.
این #تصادم_کیهانی عجیب و غریب، 130 میلیون #سال_نوری دورتر در راستای #صورت_فلکی_حوت (#دوماهی)، و در حدود 150 میلیون #سال قبل رخ داده است.
جالب آن که، این روند ممکن است برای چند صد میلیون #سال دیگر نیز، تا تشکیل یک #کهکشان واحد، ادامه داشته باشد.
📸 تهیه‌کنندگان تصویر:
NASA,
ESA,
Hubble Legacy Archive
🖥 پردازش تصویر:
Rudy Pohl
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
Telegram
attach📎